Gjendja e pashpresë e mbesës së saj e ka sjellë Fatmirën nga Kosova në Tiranë. Ornela është vetëm 2 vjeçe e gjysmë dhe vuan nga fibroza cistike, një patologji vdekjeprurëse e trashëgueshme që bllokon sistemin e frymëmarrjes. Pas 11 ditësh trajtime në Pavijonin e Pediatrisë në Qendrën Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, e vogla Ornelë gjendet tashmë në reanimacion në rrezik për jetën. Komplikacionet në rrugën e frymëmarrjes kanë sjellë ënjtje të trupit të saj të vogël, që mbahet gjallë vetëm nëpërmjet disa tubave dhe aparaturave mjekësore. Por në vend që t’i jetë afër mbesës së saj, Fatmira, e moshuar dhe siç tregon edhe vetë, e sëmurë, sorollatet përreth spitalit në kërkim të një medikamenti.
Takimi me të ndodhi pikërisht pranë një farmacie ku ajo ishte duke pyetur për një ilaç të quajtur “Albuminë”, një lloj proteine që sikurse thotë ajo “i mundëson jetën mbesës së saj”. Përgjigjja që kishte marrë ishte se: “për këtë ilaç ndërspitalor po më sorollatin kot, sepse atë vetëm Spitali e ka”, dhe mund ta gjente në Farmacinë Qendrore të QSUT-ës. Por ajo vinte pikërisht prej andej nga ku i kishin thënë se: “Si ky ilaç nuk ka”. Gjatë bisedës me të ajo tregon se kështu i kishin thënë edhe dje (e hënë). “Unë kam kërkuar, mbase ma sjellin sonte, po ashtu ua sjell”,- kështu thotë gjyshja e Ornelës së vogël, se i thanë nga Farmacia Qendrore, por që në fund u detyrua ta kërkonte ilaçin jashtë spitalit.
E shoqëruar nga bashkëshorti i saj dhe daja e vajzës, Fatmira thotë se u drejtua nga personeli i spitalit ta blinte ilaçin “në të zezë”, sepse kushtonte 71 mijë lekë (të vjetra). Kur e kishte blerë në fillim nuk e kishte menduar se do t’i duhej ta kërkonte sërish ditën tjetër, pasi përsëri në spital ky ilaç nuk do të gjendej. “Të blesh Albuminë është katastrofë, në një kohë kur në Kosovë jepet falas”, – thotë Fatmira. Përballë kësaj situate shkuam së bashku te Farmacia Qendrore e Spitalit. Por ishte e kotë, aty nuk kishte njeri. Në punë ishte vetëm farmacistja e rimbursimit. Vetëm dyer të mbyllura. Kështu Fatmira na tregon edhe për përballjen e saj të një dite më parë, me atë çka në zyrën e informacionit zbuluam se paskësh qenë “Shefja” e Farmacisë. “Nuk kemi! Nëse do kishim, më përpara do t’ia jepnim një fëmije të Shqipërisë sesa një nga Kosova. Pse e ke sjellë fëmijën këtu, pse s’e ke shëruar në Kosovë?”, – këtë pyetje i kishte drejtuar “Shefja”, gjyshes nga Gjakova “U ndjeva shumë keq”, – na thotë Fatmira, e cila tregon se e ëma e Ornelës është shqiptare e Shqipërisë.
“Ne as serbët s’na kanë trajtuar kështu, edhe për më tepër nusen e kam nga këtej, të luash kështu s’është njerëzore”. Të gjendur me dyer të mbyllura në “Farmacinë Qendrore të Spitalit”, iu drejtuam Drejtorisë nga ku Fatmira kërkonte që të ankohej. Në Zyrën e Informacionit përballë shqetësimit të Fatmirës personeli i atyshëm provoi më kot, ta kontaktonte me telefon “Shefen” e Farmacisë. Ajo nuk iu përgjigj. Fatmira më pas tregoi gjithë sorollatjen e saj dhe përplasjen me “Shefen”. “Ajo ka folur gabim se s’është në rregull dhe ashtu flet me të gjithë”, - e justifikoi një nga personeli i Zyrës së Informacionit. Ndërkohë Fatmira u lut: “Ju lutem ma gjeni ilaçin, se mirë që jemi mërzitur se e dimë që s’ka shpresa për jetë”.
Më tej ajo shton se: Me “Albuminë” vajza trajtohej që kur ajo u nis nga Gjakova drejt Prishtinës, por atje spitali e jepte ilaçin pa lekë. Nga Zyra e informimit na argumentuan se, nëse Albumina mungon mund të jetë se duke qenë edhe në fundviti të gjitha kontratat dhe furnizimet që janë bërë fillojnë dhe mbarohen. “Po si ka mundësi që atëherë këtë ilaç ne e blemë të futur nën gazetë dhe jo si çdo ilaç tjetër, mbase sepse jepet vetëm nga spitali?”, – iu drejtua daja i Ornelës, i cili këmbëngulte se ilaçi është tregtuar në të zezë në sajë të lidhjes mes spitalit dhe farmacive private dhe për këtë kërkonte të takonte drejtoreshën e Spitalit. Gjatë këtij ballafaqimi në Zyrë erdhi një telefonatë nga Drejtoria nga ku u tha se ilaçi do të shpërndahej nesër (sot). “Po pse?!”, – pyeti i hutuar daja i Ornelës. “Sepse sot nuk kemi gjendje”, – iu përgjigj ajo. Kështu të afërmit e Ornelës u detyruan edhe dje ta blejnë vetë ilaçin në pritje që sot të paktën, ai do u mundësohet nga spitali.
Ilaçi kushton 71 mijë lekë
“Jam me gocën e çunit që 11 ditë në spital këtu, është në reanimacion. Është ënjtur nga trupi dhe nuk merr frymë. Kemi humbur shpresat se ajo mund të jetojë dhe tani na duhet t’ia gjejmë vetë edhe ilaçin, që e mban atë gjallë, ilaç që jep vetë spitali. Sot është dita e dytë që duhet t’ia blejmë vetë dhe dua që rasti im të bëhet publik, që të paktën të mos e përjetojë ndokush tjetër. Sa për ne, mesa duket nuk paskemi rrugëzgjidhje tjetër dhe mbase do na duhet ta blejmë edhe nesër.”
