Gjermani nga Boni, me oreks bizoni,
Për të ngrënë me shije e josh pasioni!
Vazhdimisht ushqehej, në një Restorant,
Të njohur për rregull dhe meny t’begat.
Një ditë papritur, mbushet me hidhërime,
N’ pjatën me supë, kur e vëren një qime!
I thotë kamarierit, ma sill shefin shpejt,
Si nuk keni turp, me këtë marifet!
Vjen me vrap shefi, desh u çmend fare,
Nuk dinte ç’të bënte, as të gjente qare!
Ngarend kuzhinierja, si një sulltaneshë,
Heq qimen nga pjata, i flet diç në vesh!
Gjermani buzëqeshet, me “kajne” problem,
Vazhdon për të ngrënë, supën pa dilemë!
Pas pak del shefi, për t’parë një sekond,
Mirëpo, myshteriun nuk e gjente dot!
Me t’shkuar n’kuzhinë i shtrëngon dhëmbët,
Kur sheh gjermanin, me kokën nënë këmbët!
Eh, për një fije qime, desh na qove peshë,
Tani që ke futur gojën në lesh..!
O mik i dashur, po ta them trup:
-Kur hamë lesh, hamë lesh,
-Kur hamë supë, hamë supë!
Deri sa nuk ndahen, sheqeri nga shapi,
Do t’na bëhen punët, sikur lesh arapi!
