Sa i pashë në foto bashkë të dy
Sinqerisht u bëra lëndinë me lule,
Ai gjysh mbretëror me mbesën,... ata sy
Nga kujtesa ime nuk mund të shkulen ...
Rri e vështroj fotografinë, po s’ ngopem,
Hej, ç'mrekulli i fal Zoti njeriut!
Mbushem me frymë, me shpirt i gëzohem
Dhuratës më të çmuar të Fatmir Terziut.
E kam mik, po mik me dritë të ngrohtë
Mësuesin, poetin, të mirin Fatmir,
Gjyshin më të lumtur në këtë botë
Që mban në krah një gonxhe erëmirë.
Unë nuk ha me sy, o gjysh Fatmiri,
Se jam syulli, po jam edhe gjysh,
Lumsi ti për atë mëllë floriri...
Para princeshës s’ka si e qysh!?...
E si mos të bëhem lulishte e bukur
Që të fluturojë mëngjesit mbi vesë,
Princesha Elize e ëndërrt si flutur
Si engjëllushe e agimeve me shpresë.
Ata sytë e saj, ajo buzëqeshje bujare
Që s’i pikturon dot asnjë piktor,
E kuptoni që gjysh Fatmirin e çmendin fare
E bëjnë këngëtar, e bëjnë kompozitor.
Në jetë ka dhembje koke nga shtërngatat
Tek mjalti i mjaltit gjejmë shërim,
Ty mirësia të shpërblehet me dhurata
Të ta falë zoti ëmbëlsirën, miku im!
Vlorë, Albania; e mërkurë, 08.10.2023
