Tre mësimet nga "propozimi i fundit i zgjidhjes" i Presidentit turk për trajtimin e integrimit të Ballkanit, Ukrainës dhe fqinjëve të tjerë lindorë nga Evropa.
Evropa mund ta falënderojë presidentin turk Erdogan për qartësinë e egër të tij. Ai nuk e bllokon anëtarësimin e Suedisë në NATO, sepse ka shqetësime të kuptueshme. Ai e përdor parimin e unanimitetit të Aleancës, për ta bërë miratimin e tij të paguhet sa më shtrenjtë.
Kushti i fundit: BE duhet të rifillojë bisedimet e pranimit me Turqinë. Në fakt, kjo nuk ka të bëjë fare me pranimin e Suedisë në NATO. Për këtë përpjekje shantazhi, mund të ketë vetëm një përgjigje: Kurrsesi!
Tre mësimet pas propozimit të Erdoganit
Për institucionet e BE-së – Komisionin, Parlamentin dhe Këshillin e Shteteve Anëtare – ky është një rast i mirë për të kujtuar tre mësime nga zhvillimi i politikës ndërkombëtare. Së pari, egoizmi i shteteve individuale dhe konfliktet janë vazhdimisht në rritje. Nuk mund të supozohet më se anëtarët do të sillen në mënyrë lojale ndaj komunitetit, sepse suksesi i përbashkët është gjithashtu në interesin e tyre.
Së dyti, BE-ja duhet të jetë mirënjohëse që pranimi i Turqisë nuk ndodhi. Shumë donin ta predikonin atë në vitet 1990 dhe 2000 si një mjet për të kapërcyer dallimet kulturore dhe politike midis botës së krishterë dhe islame - duke përfshirë qeverinë e Schröder/Fischer kuq-gjelbër.
Zgjerimi i mëtutjeshëm do të ishte vetëvrasje për BE-në
Sot njerëzit janë më të mençur: Çfarë mund të ndodhë me BE-në nëse dikush si Erdogani me të drejtë vetoje, do të lejohej të kishte fjalën e tij në vendim - marrjet në Bruksel? Një Viktor Orban është mjaft dëm. Por ai nuk ka aq shumë potencial presioni sa Erdogani.
Së treti, tani duhet të jetë e qartë për të gjithë: BE-ja, edhe me 27 vende, shpesh nuk është në gjendje të marrë vendime. Pranimet e mëtejshme – qoftë në Ballkanin Perëndimor, Ukrainë, vendet e Fqinjësisë Lindore apo Turqi – do të ishin vetëvrasje, nëse më parë nuk ndryshohen mekanizmat e vendimmarrjes.
Prandaj: Jo më unanimitet, i cili de facto i jep çdo vendi të drejtën e vetos dhe kështu fton shantazhin!
Pas pranimit të Serbisë, Rusia do të ishte indirekt në tavolinën e BE –së, dhe pas pranimit të Malit të Zi, Kina. Dhe Erdogani është i mjaftueshëm, për ta paralizuar BE-në si i vetëm.
