Rreze t’ndriçuara shpërthyen qiellin,
për t’ja hequr Tokës terrin!
Rreze me burim t’pashuar,
atdheun nga errësira për ta shpëtuar!
Mjegulla n’terr na mbajti gjatë,
kulçedra n’atdhe na lau me gjak!
U ndije zëri nga ca shqiponja,
që t’lirohen vendet tona!
Shqiponjat n’botë ishin anë e mbanë,
u tubuan t’gjithë kah janë!
Për t’ju heç prangat robërisë,
për t’i dhënë jetë gjallërisë!
Këtë gjallëri me mund e arritën,
n’vendin e tyre çerdhe ngritën!
Shqiponjat n’qiell fluturuan,
dritë arbrorëve prapë u pruan!
Shumë lëndime ato pësuan,
asnjëherë nuk pushuan!
Prapë n’Arbëri liri pruan...
