Biografi e shkurtër
Mohammad Helmi Al-Rishah
- Lindur në Nablus në Palestinën e pushtuar.
- Poet, studiues dhe përkthyes.
- Ai ka 40 libra, 17 prej të cilëve janë poezi, dhe 23 vepra në biografi, përkthim poezish, fjalorë, antologji dhe letërsi të tjera.
- Botoi 9 libra mbi poezinë e tij, biografinë letrare, përkthimin, për kritikët dhe studiuesit.
- Përktheu disa nga poezitë dhe prozat e tij në gjuhë: anglisht, frëngjisht, bullgarisht, italisht, spanjisht, persisht, gjermanisht dhe indian.
Mohammad Helmi Rishah
Mbi hijen e adhuruesit të djeshëm
(Haiku më duket duke pritur trashëgimtarët
e "Godosë" dhe jetimët e "Barbarëve".)
Kam erë - madje edhe paketën e saj të cigareve
Unë lëpij - madje edhe filxhanin e tij të kafesë
Ndihem - një poezi gati e shkruar.
1
Zgjohem çdo natë
Duke kërkuar për një mëngjes
Midis dy krahëve një sorrë.
2
E gëlltis pikëllimin
E një blete të sëmurë
Dhe bërtas nga mbushja ime.
3
Unë ngjitem në pemën e jetës
Për të zgjedhur një frut
Ra në varr.
4
Unë shoh një buf që nuk më sheh
Sytë e tij duket se janë
Të huazuar nga errësira.
5
Unë jam duke kërkuar hijen time
Nën një diell vertikal
Në vendin tim tropikal.
6
Unë mbjell një lule shprese
E cila do të vritet deri në vjeshtën e moshës
Midis nofullave të një krimbi.
7
Unë jam duke u ulur në marramendjen time
Gjakderdhje djerse
Në draftin tim të cilësisë së mirë.
8
Po qarkulloj nostalgjinë
Midis një trupi e gjysmë
Për të ngrënë fruta dy herë.
9
Trupi i sëmundjes;
Fuqia libido
Më e fortë se nauzeja(e vjella).
10
Jam i mërzitur prej saj
Deri në përfundimin e Wellness.
Si e besova doktorin e skifterit.
11
Unë jam duke qarë për të
Unë qaj për të
Nga frika e të qarit tim.
12
Po dridhem në të
Edhe nëse është akoma e ngrohtë
Hapësira e varrit tim.
13
Një i verbër me një shikim të verbër
Zhduk një vezullim errësire
Verbëria ime dhe unë.
14
Gjoksi i bletës?
Thithkat e një fluture?
Era e qumështit në gojën e heshtjes sime.
15
Unë vazhdoj të dëshiroj për të
Më e shijshme se fruti i përfunduar
Bima e adhuruesit të djeshëm.
16
Unë mbuloj frutin e pacientit
Me veshjen e dhembshurisë sime
Dhe përtërij një shije tjetër.
17
Unë jam duke ecur me dy këmbë kashtë dhe zjarr
Pa hapësirë mes tyre
Për shkak të masës sime paraprake të keqe.
18
Unë jam duke falsifikuar trillimin tim të fshehur
Për të qenë çdo herë
Hera e parë.
19
Unë bëj një zot të marrëve
Nëse ai do të jetë i uritur nesër
Unë e hëngra atë dje.
20
Më e rëndë se një plugim deti
Më e çmendur sesa kultivimi i akullit në të;
T (shkronja) e burrërisë së saj.
21
Unë e lirova ujkun tim
Në shkretëtirën e dorëzimit të tij;
Kthyer emocion.
22
Mos harroj?
Gjuha e luleve të limonit
Më dridhet nga pështyma.
23
E lashë kalin e afërsisë sime
Nga pranvera e saj e katër;
Dhe pije!
24
I përkulem asaj një ylber
Në një ngjyrë të vetme;
Uji im.
25
Unë i zgjedh asaj dy qershi
Ato rriten përsëri;
Buzët e mia.
26
Unë zhduk në sqetull të hijes sime;
Djallin e saj të diellit
Duke kërkuar dhimbjen e kokës.
27
Unë heq kapelen time të dhimbjes
E mashtroj veten si shtrigë
Për shkak të kapelave të tij të shumta.
28
Po rënkoj
Ajo bërtet;
Njëri gjunjëzohet për një lutje të narcisit.
29
Unë tradhtoj zemrën time;
Unë e bëj emrin e saj llak
Midis gishtërinjve të mi.
30
E kam zili atë;
Plakjen e harabelit
Në vezën e tij.
31
Unë luaj akordet e mia pushtuese
Muzikën e një engjëlli
Me një instrument demoni.
32
Të dua ty
Jo si ai që beson në mua
Por më liron.
33
Unë përqafoj takimin
Dhe lamtumira
Me gjoksin tim të njëjtë.
34
E thërras veten me xhelozi;
E bardha e larkut
Duke kërcyer në lakuriqësinë time.
35
Po digjem;
Mishi i mbrëmjes dhe qymyrit të natës
Mbi ethet e kujtesës sime.
36
Unë gërvisht imazhin tim për sytë e saj
Zmadhoj mëshirën time
Infektoj jehonën time,
37
Unë shikoj amësinë e hijes sime
Më tërheq si fëmijë
Për në shtëpi.
38
Jam duke rrahur zemrën;
Kanarina e prillit
Zhduket në fillim të majit.
39
Unë jam duke pritur për trashëgimtarët e "Godosë"
Dhe jetimët e barbarëve.
Për të dëbuar ëndrrën time.
40
E marr, kështu që lodhem
E lë, kështu që lodhet;
Dashuria.
41
Më duhet më shumë
Fryti i vetmisë;
Poezia ime.
42
Kam frikë nga zhdukja ime
Edhe pse
Është për mua.
43
Më vjen keq për veten time;
Pse kjo poezi
Nuk mbaron!
Dy qenie lakmitare të humbura në bashkimin e tyre
Ndjenjë
Dy harabela lulëzojnë në një tel.
Edhe energjia elektrike
e di kur të qetësohet!
Mashtrim
Midis faqes së Hënës
dhe bardhësinë së bojës
një distancë që bën sikur hesht!
Duke u dridhur
Papritur ai ngrihet,
lan shqisat e tij-
thëllëza- përballë binjakut të tij!
Dashuri
Edhe gjembi i pikëllimit
stimulon emocionet
kur shihet vetëm!
Një Personazh
Afër humnerës
larg argëtimit-
"h" e psherëtimës!
Dimri
Është natë.
Një re bie errësirës
në thatësirën e shikimit!
Furrë
Një dorë e forcon erën.
Një dorë tjetër ngre velin.
E treta është për stuhinë!
Thatësira
Në kopshtin e kripës,
nuk ka fara të bimëve të "nëse"-
ka halucinacione të etjes!
Kontradikta
Sa e rëndë është
ai mëkat-
pavarësisht bukurisë së tij!
Një Shikim
Ngrini kokën,
Narcis;
një vështrim fiks nxit aromën!
Humbje
A nuk janë ata "një"?
Po të jetë kështu,
kush është ende në kërkim të gjysmës tjetër?
Lakmia
Ai nuk është kurrë i ngopur.
Ajo kurrë nuk është e ngopur.
Dy qenie lakmitare të humbura në shkrirjen e tyre!
Mungesa
Ishte ajo vërtet këtu?
Duket se dy sy dhe një epsh
nuk janë të mjaftueshëm!
Koha
Duke pritur që vera e saj të zbutet,
kaktusi i justifikimit
kullot në shkretëtirën e orës së tij!
Gjuetia
Është nga koketimi i bishtit të saj
ose duke e detyruar atë,
ai po gjuhet!
Përdhunim
Push i trashë.
Ndalim bubullimash
duke lëruar mëndafshin e saj!
Shije e thartë
"Uni" hyn brenda. "Ai" hyn.
"Uni" del jashtë ... "Ai" hyn brenda.
Ai ther rrushin e qiellit tim!
Tërheqje
Siguria shpërndahet
ndërsa pjesët e trupit të tij grumbullohen
mbi shtrirjen e kurtheve të saj!
Meditim
... ... ...
... ...
...
Shpëtimi
Zgjat krahët.
E trazon ajrin tim.
Toka nuk duket më si unë!
Përshëndetje në HIJEN TUAJ TË KADIFENJTË
Do të bëj çmos që të të harroj,
Fytyra jote
në pamjen tjetër,
Do mbaj mend që do të të harroj
Mos hyr në lirinë time tani
Ti zog
Ne kemi humbur kaq shumë për të mbijetuar
Duke qëndruar buzë trëndafilit delikat.
Ne kemi humbur shumë
Dhe kemi humbur mëngjesin e syve,
Tani, ndaj me ty atë largim, që ti të qëndrosh
Siç dua, dhe qëndroj
Siç do ti për mua.
Përshëndetje mbi hijen tënde prej kadifeje
Përshëndetje për një dridhje në jehonë,
Tani merr yjet e mi të përditshëm
Dhe lajmin e errësirës sime
Tani merre prej meje zjarrin e vesës,
Pra, si nuk e di të pamundurën të papritur
Për të mos e njohur tokën si retë udhëtuese
Në ujin e saj deri në shtrirje,
Mos iu afro ndjenjës, merr parasysh që thua,
Unë jam shumë i ndezur për të të harruar ty
Harroje hënën që mund të zbehet
Si së fundi do të eci nesër vetëm.
… Unë po përhap të kundërtat pas ditës
Duke mbledhur zjarrin e mbrëmjes, copëzat,
Dhe ti, pa mua, ke shkuar shumë larg
Pse do që heshtja të flasë?
Pyetja fluturon në folenë e syrit tim
Përgjigja e saj pasqyron mëkatet,
Prandaj, nuk e shoh fillimin e shpresës
Si gjoksi i qetësisë pas gjumit
Dhe ti nuk je ai që je në pasqyrë.
Do të bëj çmos që të të harroj
Akulli flet në zjarrin tim
Mos u fut në rrugën time
Ti zog,
Shko larg dhe më lër të mbledh
Mbetjet në shpirt.
Përktheu në shqip
Marjeta Shatro Rrapaj
