Ai i Pamela Anderson është një rast (i çuditshëm) që lehtë mund të përkufizohet si unik, për shkak të origjinalitetit të theksuar dhe aq më tepër për radikalitetin e saj të dukshëm. Një rast që vazhdon të përflitet edhe në botën befasuese të showbizit, e cila është mësuar me diçka krejtësisht tjetër.
Nga një kukull seksi dhe provokuese, e cila mishëronte objektin energjik të dëshirës së viteve '90 në seriale si 'Baywatch' dhe në filma të paharrueshëm si 'Barb Wire', te një zonjë e moshës mesatare që mund t'ju ofronte një filxhan çaj dhe një copë tortë të bërë vetë. Nga flokët voluminoz platin te flokët natyralë të butë, të krehur, nga grimi i rëndë që vizaton sytë si mace dhe një gojë gati për t'ju ngrënë, tek pa make-up, me shenjat e pashmangshme të moshës mbi lëkurë për të të treguar se ku ta gjesh thesarin, atë të bukurisë autentike. Nga një eksponent i papenduar i kulturës së kirurgjisë estetike, në një kampione të autenticitetit më të vërtetë.
Nga qendrat e 'Playboy-t', te fushatat e rafinuara reklamuese të markave të modës, që tërheqin ata që nuk heqin dorë nga njëfarë intelektualizmi edhe kur flasin "vetëm" për veshje. Ashtu si në rastin e fundit, ai i markës njujorkeze 'Proenza Schouler', e cila zgjodhi ish-rojtaren bregdetare si imazh të krijimeve të saj për pranverën e ardhshme në një seri shkrepje të Davit Giorgadze.
Po, sepse Anderson nuk ka qenë kurrë aq shumë e tërhequr nga bota e modës sa në këtë moment tashmë të gjatë të sharmit uji dhe sapun, pa make-up dhe pa editime. E kemi parë të parakalojë në pasarelë, e pranishme në rreshtin e parë dhe, si imazh të fushatave botërore të shtypit. Pse? Pse kaq shumë interes dhe vlerësim ndaj saj? Pse tani?
Ndoshta sepse rrugëtimi i saj personal përfaqëson paradigmën konkrete dhe të guximshme të një dëshire për ndryshim dhe evolucion të përhershëm, pa keqardhje dhe pa hezitim, që i përgjigjet mirë frymës më progresive të shoqërisë bashkëkohore.
Ndoshta sepse aktorja është bërë modeli i një imazhi të ri femëror larg klisheve dhe stereotipeve, i formuar jo aq nga vështrimi i burrave, por nga shpirti i gruas, një imazh i çliruar nga pritshmëritë dhe detyrimet e pashkruara, në të cilin shumë gra sigurisht që mund të lidhet me të (duke dëshiruar, pra, veshjet që dëshiron edhe ajo, dhe rrjedhimisht blerja e tyre. Sepse moda mbetet ende një industri që duhet të faturojë).
Ose, përsëri, mund të jetë gjithashtu që Pamela Anderson është kaq në modë vetëm sepse flitet për të. Pavarësisht se pse po flitet. Triumfi do të ishte sërish pamja, sipërfaqësimi, më shumë se sa përmbajtja. A e përdor moda Pamelën vetëm sepse Pamela është në modë? Një opsion që do të përfaqësonte - mjerisht - një hap të madh prapa në mekanizmat bazë të komunikimit. Ne duam të mendojmë mirë. Por nuk e keni kurrë gabim nëse dyshoni.
