Adoleshentët po jetojnë një kohë të çuditshme, plot ankth, ndjenja vetmie, pasigurie dhe refuzimi. Një studim që u krye me adoleshentët mbi kuptimin e jetës përmendi ndjenjën e zbrazëtisë që ata ndjejnë. Në shumë raste, ata e shohin atë dërrmuese. Më parë ata shqetësoheshin për përshtatjen. Sot, ata janë jashtëzakonisht skeptikë për vlerën reale që mund të kenë qëllimet e tyre.
Kur nuk kanë ndërveprime dhe përvoja të përditshme me miqtë dhe familjen, ata kanë shumë kohë për të përsiatur për të kaluarën. Nuk ka asgjë për t’i shpërqendruar dhe trupat e tyre as nuk kanë mundësinë të lodhen. Për më tepër, nuk ka asnjë përvojë të vërtetë dhe autentike të përditshme të kontaktit me të tjerët, gjë që u nevojitet për të formuar identitetin e tyre.
Një problem tjetër i madh është hendeku i brezave që ekziston mes prindërve dhe fëmijëve sot. Sot shohim adoleshentë të cilët janë krejtësisht të shkëputur nga shijet dhe preferencat e prindërve të tyre. Në fakt, ata ndihen gjithnjë e më të largët nga vlerat dhe qëndrimet e tyre.
Një problem tjetër i madh është hendeku i brezave që ekziston mes prindërve dhe fëmijëve sot. Thuhet se nëse ka dashuri dhe mirëkuptim, familja gjithmonë del përpara. Megjithatë, kjo bazohet edhe në ndarjen e vlerave, të llojeve që nuk janë diametralisht të kundërta.
Sot shohim adoleshentë të cilët janë krejtësisht të shkëputur nga shijet dhe preferencat e prindërve të tyre. Në fakt, ata ndihen gjithnjë e më të largët nga vlerat dhe qëndrimet e tyre.
