Bir, dhembja na tmerron sa herë e kujtojmë emrin tënd, shpirti dhe zemra sa s’na lëshon, dhe lutemi që toka të hapet, e të mos na mbajë më me këtë jetë të shkrumbume.
Loti dhe dhembja s’na ndahen asnjërit prej nesh, nanës e babës, gruas, motrës e vëllait, që s’lamë fjalë pa thonë që e ka ndie zemra e shpirti jonë, dhe prapë si në ëndërr jetojmë, se t’i do të na kthehesh përsëri dhe do të jemi bashkë përgjithmonë! Ah, bir, vëlla e burrë, sa e vështirë është jeta pa ty, Kastriot!
E përkujtojnë me mall: Prindërit Kasimi dhe Flurija, bashkëshortja e Kastriotit Vanesa, motrat Dituria dhe Dafina dhe vëllau Labinoti me bashkëshorten Floridën.
