Një studim zbuloi se njerëzit mund të mbeten të vetëdijshëm edhe pasi të kenë vdekur.
Studiuesit zbuluan se disa pacientë mbanin një nivel të vetëdijes pasi zemra e tyre pushoi së rrahuri.
Zbulimet u publikuan në një artikull që u botua në revistën mjekësore Resuscitation dhe shqyrtoi 2060 raste të arresteve kardiake.
Një nga burrat e intervistuar nga studiuesit kujtoi me saktësi se si mjekët kryen ringjalljen e tij.
Në studim thuhet: Pacienti përshkroi eksperiencën e tij, i cili shprehet se gjithë ngjarjen për ringjalljen e tij nga doktorët e ka parë nga një cep tjetër i dhomës. Ai përshkroi me saktësi njerëzit, tingujt dhe aktivitetet nga ringjallja e tij, sipas The Mirror.
Burri u tha studiuesve: Unë po flisja me infermieren dhe pastaj krejt papritur, nuk isha. Lart në cep të dhomës ishte një grua duke më bërë shenjë. Më kujtohet se mendoja me vete: “Nuk mund të ngjitem atje”… ajo më bëri shenjë… Ndjeva se më njihte, ndjeva se mund t’i besoja asaj dhe ndjeva se ajo ishte atje për një kohë, por nuk e dija se çfarë ishte. Dhe sekondën tjetër, unë isha atje lart, duke parë veten, infermieren dhe një burrë tjetër që ishte tullac. Unë nuk mund ta shihja fytyrën e tij, por mund të shihja pjesën e pasme të trupit të tij. Ai ishte një djalë i shëndoshë. Gjëja tjetër që mbaj mend është zgjimi në krevat.
Nga 2060 rastet e përfshira në studimin e vitit 2014, 330 pacientë i mbijetuan arresteve të tyre kardiake dhe u larguan nga spitali. Edhe pse shumë nuk mund të mbanin mend se çfarë u ndodhi atyre, disa e kujtonin qartë sprovën e tyre.
Nëntë prej tyre kishin “përvoja afër vdekjes” dhe dy raportuan vetëdije vizuale gjatë arresteve të tyre kardiake.
Në hyrje të studimit thuhej: Ndërsa përvojat afër vdekjes janë raportuar nga 10% e të mbijetuarve nga arresti kardiak, përvojat e përgjithshme më të gjera njohëse dhe mendore të lidhura me arrestet kardiake, si dhe ndërgjegjësimi, lidhja midis ngjarjeve aktuale të arrestit kardiak dhe dëgjimit dhe kujtesa vizuale e ngjarjeve, nuk janë studiuar.
Qëllimi kryesor i këtij studimi ishte të shqyrtonte incidencën e ndërgjegjësimit dhe gamën e gjerë të përvojave mendore gjatë ringjalljes. Qëllimi dytësor ishte të hetohej mundësia e krijimit të një metodologjie të re për të testuar saktësinë e raporteve të perceptimit dhe ndërgjegjësimit vizual dhe dëgjimor gjatë arrestimeve kardiake.
