Ekzistojnë dy teori. E para e çon origjinën e këtij gjesti në traditat kulturore parakristiane të Evropës Perëndimore, sipas të cilave në pikën ku kryqëzoheshin gishtat qëndronin shpirtrat e mirë: kryqëzimi i gishtit tënd me atë të një miku nënkuptonte lutje për plotësimin e dëshirave të tij.
Për teorinë e dytë, disi më e besueshme, ky gjest lindi mes komuniteteve të parë kristianë, që ishin të detyruar ta predikonin në fshehtësi kultin e tyre.
Për të njohur njëri-tjetrin, të krishterët kryqëzonin gishtërinjtë me ata të një tjetër besimtari.
Në mënyrë të veçantë, ata bënin gishtin e madh dhe atë tregues në formë L-je: gishtërinjtë e mëdhenj kontaktoheshin mes tyre dhe me gishtërinjtë tregues të kryqëzuar formonin simbolin e peshkut (Ichthys, akronim i “Jezu Krishti, biri i Zotit Shpëtimtar”).
Gishtërinjtë e të njëjtës dorë nisën të kryqëzohen gjatë Luftës Njëqind Vjeçare (1337-1453) për të “thirrur” mbrojtjen hyjnore gjatë betejës. /bota.al/
