Tërheqja e vërtetë shkon përtej asaj fizike dhe karakterit dhe është shumë e vështirë për t’u përcaktuar. Magjia autentike mes dy njerëzve është shkruar në një lexim emocional të zemrave që shemben dhe vijnë në harmoni, të cilat kuptojnë njëra-tjetrën. Është një lloj tërheqjeje që nuk mund ta heqësh qafe as duke mbyllur sytë.
Dihet se për shkencën është shumë komplekse të izolohen variablat dhe të vendosen korrelacione për të kuptuar më mirë dashurinë ose tërheqjen. Megjithatë, studimi më i fundit duket se hedh pak dritë: sekreti i tërheqjes mund të qëndrojë në mirëkuptimin e ndërsjellë mes dy njerëzve.
Tërheqja fizike nuk zgjat, ajo është intensive, e zbrazët dhe kalimtare, por tërheqja ndaj mendjes dhe botës emocionale që rreh në të njëjtin ritëm si muzika jonë e brendshme, na shndërron në partnerët më të mirë në kërcimin e dashurisë.
“Unë dua vetëm dikë që më kupton”. Kjo është padyshim një nga frazat më të zakonshme që shqiptojmë me dëshpërim kur një marrëdhënie romantike dështon. Ne nuk kërkojmë të pamundurën: kërkesa jonë është e drejtë dhe logjike. Sepse asnjë dashuri nuk mund të jetë autentike nëse nuk ka ndjeshmëri të bazuar në intuitën e nevojave dhe korrespondencën e dashurisë.
Misteri i tërheqjes mes dy njerëzve
Le të kujtojmë filmin fantastik “Diçka ka ndryshuar”. Ka dy njerëz krejtësisht të ndryshëm, si në statusin e tyre shoqëror, ashtu edhe në interesat e tyre personale. Edhe pse ka një tërheqje të pashpjegueshme midis Melvin dhe Carol, personazhi i luajtur nga Helen Hunt është i dëshpëruar nga sjellja dhe qëndrimi i personazhit të luajtur nga Jack Nicholson.
Ajo kërkon “një të dashur normal”, dikë që e kupton. Derisa, në një moment të caktuar, në rrjedhën e një situate ekstreme, ajo i kërkon atij t’i japë një arsye për të mos u larguar menjëherë. Pikërisht në atë moment, Melvin Udall, një shkrimtar i romaneve romantike dhe që vuan nga një OCD e rëndë, i tregon sinqerisht asaj “Ti më bën mua një person më të mirë”.
Ja ku qëndron misteri i vërtetë. Përtej përkufizimit fizik dhe atij të paqartë të brendësisë, ne të gjithë fshehim nevoja emocionale që identifikohen, kuptohen dhe madje zgjidhen falë afërsisë me atë qenie të mrekullueshme të maskuar si një person normal.
Tërheqja e vërtetë qëndron në tru
Sa më shumë të arrijmë të përshtatemi me botën emocionale të dikujt deri në pikën e deshifrimit të ndjenjave të tij, aq më e madhe është tërheqja. Ky është përfundimi i arritur nga një grup studiuesish nga Universiteti i Lubeck, Gjermani dhe studimi i të cilëve u publikua po atë vit në revistën “PNAS”.
Dashuria do të thotë gjithmonë lumturi, do të thotë të kesh nevojë për t’i dhënë më të mirën nga vetja personit të dashur. Sepse dashuria që njeh vetëm vuajtje dhe shantazhe nuk është një dashuri e denjë apo autentike.
“Tërheqja më autentike është ajo në të cilën, më në fund, jemi në gjendje të kuptojmë qëllimet dhe emocionet e tjetrit dhe në të cilën forcojmë rritjen tonë personale dhe vetëvlerësimin, sikur të ishin rrënjët e një peme që gjen cepin e saj të botës në një tokë plot me ujë dhe lëndë ushqyese me të cilat bëhesh i madh, i fortë dhe i bukur”.
Sigurisht, gjetja e dikujt që na kupton dhe që e kuptojmë nuk është e lehtë, por kur ndodh, truri ynë kënaqet. Kështu shpjegon neuroshkencëtarja dhe drejtoresha e studimit, Silke Anders: Për të pasur një marrëdhënie të qëndrueshme dhe të lumtur, njerëzit janë “të detyruar” të përditësojnë dhe deshifrojnë vazhdimisht emocionet dhe synimet e partnerit të tyre. Vetëm në këtë mënyrë ata do të jenë në gjendje t’i paraprijnë ato dhe të veprojnë në përputhje me rrethanat. “Ai duket i lodhur, sigurisht që ka pasur një ditë të keqe në punë. Do t’i përgatis një banjë të nxehtë dhe një darkë speciale”.
“Nëse dështojmë, nëse sistemi ynë neuronal nuk arrin të dekodojë emocionet, në tru krijohet një gjendje stresi dhe disonance. “Pse më refuzon? Pse është në humor të keq nëse unë bëja gjithçka për ta bërë të ndihet mirë?” Kjo na ndihmon të kuptojmë pse fillimi i një marrëdhënieje me dikë që na tërheq fizikisht dhe me të cilin kemi diçka të përbashkët nuk funksionon mirë”.
Njerëzit kanë nevojë për një harmoni më intime, një pikë ku fjalorët neuronal flasin të njëjtën gjuhë. Në të cilën nevojat deshifrohen përmes një leximi emocional të mençur, intuitiv dhe mbi të gjitha të guximshëm. Një lexim i aftë për të dhënë përgjigjen më të saktë në çdo kohë dhe jo më të përshtatshmen. Ne duhet të jemi njerëz më të mirë dhe jo personazhe të keqkuptuar të fshehur nën armaturën tonë të vetmuar.
