Arsyet pse ne veprojmë si prindërit tanë mund të mos duken si një mister i madh. Duke lënë mënjanë lidhjen tonë gjenetike, që nga momenti kur hapim sytë, ne jemi duke thithur këndvështrimin e prindërve dhe gjithë mënyrën e tyre të botëkuptimit. Kjo nuk nuk do të thotë se do të jemi një kopje e njerëzve që na rritën. Sidoqoftë, do të thotë që ne trashëgojmë një grup kompleks mësimesh të dukshme dhe të padukshme nga prindërit tanë që ndikojnë në jetën tonë në të gjitha llojet e mënyrave që ne nuk mund t'i presim.
Një pyetje e rëndësishme që ne mund të eksplorojmë është, "deri në çfarë mase po ndjekim një recetë të përcaktuar për ne nga e kaluara jonë?"
Kjo nuk do të thotë që prindërit tanë kishin ndonjë qëllim ose synonin të ndikonin në çdo aspekt në formimin. Përsa i përket mënyrës se si ndikojnë tiparet e tyre në sjelljen tonë, nuk mund t’i fajësojmë ata apo të fajësojmë të kaluarën në tërësi.
Ndarja që mund të ndiejmë brenda vetes midis asaj që jemi në të vërtetë dhe "zërave" të përsëritur gjatë historisë sonë, mund të na çojë të veprojmë në mënyra që as nuk na pëlqejnë ose të themi gjëra që as nuk i kemi në mendje. Ka shumë të ngjarë që të përfshihemi në këto sjellje reaktive në kohë stresi dhe në situata që shkaktojnë ndjenja të vështira. Ajo që ne nuk arrijmë të kuptojmë në këto momente është se shumica e asaj që po përjetojmë në një nivel emocional bazohet në parashikime dhe ndjenja të vjetra nga fëmijëria jonë.
Prindërit janë njerëz dhe njerëzit nuk janë të përsosur. Shpesh kur prindërit janë në gjendjen më të keqe, në momentet kur ata humbin kontrollin ose nuk arrijnë të përgjigjen ndaj një nevoje, ata kanë ndikimin më të fortë në qëndrimet negative të fëmijëve ndaj vetes dhe të tjerëve.
Aftësia e një diferencimi brenda nesh, mund të ndodhë kur bëhemi të vetdijshëm për këtë gjë, dhe të reflektojmë mbi atë se kush jemi dhe ccfarë duam në të vërtetë, pa u ndikuar nga e kaluara. Ne mund t’i heqim zakonet e vjetëra duke zhvilluar disa të reja.
