Presidenti serb, Aleksandër Vuçiç dëshiron të kontrollojë fatin politik të serbëve në vendet fqinje. Kjo përfshin jo vetëm Bosnjën dhe Hercegovinën, por edhe Malin e Zi dhe Kosovën.
Ai po përdor forcat e tij të sigurisë dhe inteligjencës, financimin, dezinformimin dhe Kishën Ortodokse Serbe për të kapërcyer rezistencën dhe për të siguruar që demokracitë serioze, të lidhura me Perëndimin, të mos shfaqen në periferi të Serbisë.
Ai ka qenë më i suksesshëm në Malin e Zi, ku ai shfrytëzoi pakënaqësinë e vërtetë me Presidentin Gjukanoviç dhe DPS-në që sundonte prej kohësh. Kjo pakënaqësi fuqizoi një opozitë pro-evropiane, e cila po kërkon mbështetje nga Beogradi dhe përfaqësuesit e tij. Ironia është se Gjukanoviç kryesoi, me dinjitet, një tranzicion kryesisht paqësor dhe tërësisht kushtetues që po sjell kundërshtarët e tij hipokritë në pushtet.
Në Kosovë, përpjekja e hapur politike e Vuçiçit për të kontrolluar popullsinë serbe, kryhet përmes Listës Srpska. Por ai gjithashtu përdor shërbimet sekrete serbe dhe aleatët e tyre në krimin e organizuar për të siguruar që popullata serbe, veçanërisht në veri, t'i qëndrojë besnike Beogradit, jo Prishtinës.
Ne e pamë atë kombinim në punë më 24 shtator, kur Lista Srpska dhe shërbimet sekrete tentuan një kryengritje të armatosur, por Policia e Kosovës dhe KFOR-i e penguan këtë.
Vuçiç që atëherë është anuar shumë në drejtim të Rusisë dhe Kinës. Ai pa dyshim ka frikë se SHBA dhe Evropa do të kërkojnë që ai të kërkojë falje për kryengritjen e 24 shtatorit dhe të premtojë se nuk do të ndodhë më. Fushata mediatike kundër shqiptarëve brenda Serbisë është intensive, siç është edhe përdorimi i medias nga Vuçiç për të mbështetur rolin e tij gjithnjë e më autokratik.
Në Bosnje dhe Hercegovinë, Vuçiç, ka Milorad Dodik dikë që është pjesërisht përfaqësues dhe pjesërisht rival. Beogradi mbështet përpjekjet e Dodik për të ndarë serbët nga autoriteti i Sarajevës. Por Vuçiç nuk do të dojë që Dodik të përmbushë ambicien e tij për shpalljen e pavarësisë.
Kjo do ta vinte Serbinë në një pozitë të vështirë. Ajo nuk mund ta njihte Republikën Srpska nga frika e reagimit evropian dhe amerikan. Vuçiç do të jetë i kujdesshëm që të mos lejojë që Dodik të tejkalojë etnonacionalizmin e tij duke shpallur pavarësinë dhe duke kërkuar aneksimin e Republikës Srpska nga Serbia, shkruan Peacfare.
Thënë kështu, Vuçiç është afruar më shumë me Dodikun ndërsa ai lëviz gjithnjë e më shumë në orbitën e Rusisë dhe Kinës. Parandalimi i qeverisjes së suksesshme demokratike në Bosnje dhe pengimi i rrugës së saj drejt Evropës janë qëllimi i Vuçiçit. Dodik i shërben mirë këtij qëllimi, për sa kohë që ai nuk kalon miljen e fundit.
