Në kufirin polak, të afërmit po presin në kaos për fëmijët dhe nipërit e mbesat, në Kiev burrat po regjistrohen për shërbimin ushtarak dhe presidenti Selenski u bën thirrje atyre të këmbëngulin dhe të luftojnë për atdhe, shkruan media gjermane F.A.Z transmeton “Bota sot”.
Përshtypjet nga Ukraina.
Tre ditë në Kiev, para dhe pas shpërthimit të luftës së madhe. Mbrëmja numër një: Tre miq janë ulur së bashku. Përafërsisht, ata janë në mesin e të pesëdhjetave. Dmytro, biznesmeni Olexander, botuesi dhe shkrimtari Andrei Kurkov janë ulur së bashku në një kuzhinë. Një kazan tani qëndron aty ku ndoshta dikur ishte një enë për qaj. Ka çaj dhe pasta. Sipërmarrësi që prodhon materiale ambalazhimi nuk mund ta imagjinojë që forcat ajrore ruse të bombardojnë Kievin, "nënën e qyteteve ruse" në mesjetë.
Në fillim tund kokën. Por pastaj ai ndalon dhe thotë: "Megjithëse... Kur bolshevikët donin të pushtonin Kievin në vitin 1918, gjenerali i tyre Mikhail Muravyov qëlloi në qytet nga perëndimi, dhe ai gjithashtu goditi Kishën e Shën Sofisë dhe Manastirin e Shpellës."Kisha dhe manastiri nga mesjeta janë shenjtëroret më të rëndësishme të qytetit tre milionësh. Më pas Dmytro bën lidhjen me të tashmen: “Kushdo që ka shërbyer në ushtrinë sovjetike, si unë, e di që saktësia ishte, le ta themi kështu, jo shumë e rëndësishme atje.” Dmytro buzëqesh me hidhërim.
Olexandri, kreu i shtëpisë botuese Folio, që boton literaturë të mirë, vazhdon të kontrollojë celularin e tij, të kontrollojë kursin e këmbimit dhe bursën. Ai raporton për humbjet e çmimeve që kanë pësuar bankat e mëdha ruse. Dhjetë për qind! Dymbëdhjetë për qind! "Por rubla sapo ka fituar tre kopekë kundrejt dollarit," thotë ai me besim. "Sot kemi një arsye të rrallë për të qenë të lumtur për një rubla të fortë."Një rubla më e qëndrueshme mund të nënkuptojë që investitorët e konsiderojnë rrezikun e luftës si të menaxhueshëm.
◆◆◆
Mbrëmja numër dy: Tridhjetë vjeçari në bodrumin e një pijetoreje në qendër të qytetit. Ka pak aktivitet; shumica e Kievanëve kanë gjëra më të rëndësishme për të bërë sesa të ulen nëpër bare. Një prej tyre është Yevhen. Puna e tij: Ai mirëmban dhe riparon celularët. Por tani ai pret të thirret. "Karriera" e tij e mëparshme ushtarake ishte e shkurtër: Në vitin 2008 kreu shërbimin ushtarak. Ukraina ka qenë prej kohësh një vend pa konflikte të armatosura, si brenda dhe jashtë.
Kjo ndryshoi papritur në vitin 2014 kur Rusia ndërhyri ushtarakisht në rajonin e Donbass. Në vitin 2015, Yevhen u gradua. Ai u bë snajperist. Dhjetë muaj luftë llogore në Ukrainën lindore. Dhe tani: Thirrja për luftë. Shokët e tij të atëhershëm tashmë e kanë marrë porosinë, ai vetë e pret nga ora në orë. Çfarë ndjen ai për këtë? “Të jem i sinqertë, askush nuk dëshiron të humbasë një vit nga jeta e tij tani. Duke nxituar nëpër fusha për një vit. Për një vit nuk mund ta shoh familjen që kam krijuar.
Më pas vjen dilema: “Nëse më thërrasin tani dhe të mos shkojë.. nuk do të jetoja dot me këtë. Ndjehem sikur nuk shkova atje për të mbrojtur shtetin tim. Bëhet fjalë për parimet. Po, për disa kjo është patriotizëm e kështu me radhë. Ka patriotë kaq të mëdhenj që kanë nevojë vetëm për patriotizmin e tyre dhe asgjë tjetër në botë. Por, kur për meshkujt normalë ekziston një ndjenjë e tillë, atëherë ajo duhet të zbatohet detyrimisht.. Unë jam ndoshta njëri prej tyre.” Gruaja e tij e mbështet në këtë, thotë ai.
