Nana ime, Bareshë, qe i kulloste dhentë te “Përroni i Thanës”,shpesh-herë thoshte për delet e tërbuara që i kishte në kope: janë dele të tërbuara. Thënje e saj fillozofike, që sot m’i kujton disa politikanë shqiptar.
Shqiptarët, gjithë jetën janë marrë me “vëlleëzrim –bashkim”. Herë me turqit, e herë me serbet. Sot, me “maqedonasit”: flamur, gjuhë shqipe, shkolla shqipe dhe Universitete., Shtete të rinjë në Ballkan politik dhe fetar. Kohnë e fundit, edhe me një Shtet të Ri fetar Bekteshian në Tiranë?! Nesër, “musliman”. Aspak, ose fare pak kan bëerë luftë politike për Shtet Etnik Shqiptar.
Fatkeqesisht, ende merren me ndarjen e lugëve, dhe enëve. E, jo me arat livadhet dhe malet me lisa: Gjuhë shqipe, flamur dhe barazi kombëtare. Liri. Dhe, jo me Shtëpinë. Shkak, që Sot: qentë tërbuar nga uria partiake për poste politike e hanë edhe njëri – tjetirn. Edhe, atë: me gjithë brekë të arnuara komuniste me vite. Arnë përmbi arnë me këmbët dhe trutë në Legen,
Sot, nuk ka nevojë t’i ndërseëj Vëllai Madh. Mjafton, vetëm partia politike në pushtet, dhe opozitë t’ua bëj me gisht: Kapeni hajnin! “Armikun” e shtetit te “përbashkët”! Dhe, copë – copë e bëjnë :”armikun” e Shtetit të “përpashkët” para kamerave televizive. Me durt mbi tavolinë, e këmbët përpjeët në “hava” (qiell).
Edhe, atë: vetëm për një post partiak... Torbë taxhi përqfe., në grazhd...
