Bukuria jote Elenë asht për mue
Si njato drrasat e Nikeas së dikurshme
që tspërkunduna lehtë prej nji deti erëmirë
e shtyjnë lundërtarin e lodhun e temërzitun
drejt bregjeve t’vendlindjes.
Ndër dete të dëshprueme rreshkun n’gabime,
flokët e tu të zymbyltë, ftyra jot’e pastër,
hiret e tua prej Najade mikanë kthye
mbas te lavdia e dikurshme e Greqisë
dhe madhëshba e Romës.
Dhe ja! N’nji nikie ti shndrit aq bukur
e krejt si nji statujë m’je shfaqë
me Ilampën e Agatas ndër duer!
Eh, ti Psyke, e zbritun prej njatyne vendesh
që quhen Tokë e Shenjtë…
