Aleanca e krahut të majtë të Francës, Fronti Popullor Francez (NFP) ka emëruar Lucie Castets, 37 vjeçe, drejtoreshë finance në Bashkinë e Parisit, si kandidate për postin e kryeministres, thanë partitë në një deklaratë të përbashkët për shtyp të lëshuar mbrëmjen e së martës, më 23 korrik. Castets, një figurë e panjohur për publikun e gjerë, është një ekonomiste dhe e diplomuar në shkollën Ecole Nationale d’Administration për nëpunësit e lartë civilë. Njoftimi erdhi një orë përpara se Presidenti Emmanuel Macron të fliste në televizion.
Katër partitë në aleancë – LFI, e majta radikale, socialistët, të gjelbërtit dhe komunistët – kishin debatuar për emrin e një kandidati për më shumë se 2 javë. Në deklaratën e përbashkët, ata thanë se Castets është një “udhëheqëse e betejave shoqëruese për mbrojtjen dhe promovimin e shërbimeve publike (…) me një sfond në “luftën kundër evazionit fiskal dhe krimit financiar.” Ata theksuan se ajo ishte e angazhuar në mënyrë aktive në idenë kundër vendosjes së moshës së pensionit në 64 vjeç”, duke iu referuar një çështjeje që çoi në protesta të gjera në Francë në 2023. Palët pohuan “angazhimin e tyre të plotë në anën e saj në qeverinë që ajo do të drejtojë”.
Në një intervistë dhënë Agence France-Presse (AFP), botuar pak minuta pasi NFP njoftoi se kishte rënë dakord për emrin e saj, Castets deklaroi se ajo e kishte pranuar nominimin “me shumë përulësi, por edhe bindje të madhe”, duke besuar se ishte një “kandidate serioze dhe e besueshme” për kryeministre. Ajo shtoi se një nga prioritetet e saj kryesore do të ishte “shfuqizimi i reformës së pensioneve” të shtyrë nga qeveria e Macron dhe zbatimi i një “reforme të madhe tatimore në mënyrë që të gjithë të paguajnë pjesën e tyre në mënyrë te drejtë”.
Udhëheqësja e të Gjelbërve, Marine Tondelier i bëri thirrje Macronit të emërojë Castets si kryeministre, në një postim në X. Ajo i kërkoi atij të “njohë rezultatin e zgjedhjeve”, në të cilat e majta mori shumicën e vendeve, por jo shumicën, dhe të emërojë Castets , si kandidate “vërtetuar me konsensusin e katër partive politike”.
Franca ka pasur një qeveri të përkohshme që kur kryeministri Gabriel Attal paraqiti dorëheqjen e kabinetit të tij të martën e kaluar, pasi blloku i Macron u mund në fillim të këtij muaji në zgjedhjet e parakohshme që ai thirri. Aleanca e krahut të majtë Fronti Popullor fitoi më shumë vende, 193 në Asamblenë Nacionale me 577 vende. Mbështetësit e Macron dolën të dytët, me 164 vende, dhe partia e ekstremit të djathtë Tubimi Kombëtar (RN) e treta me 143.
Megjithatë, pa një shumicë të qartë në Asamble, Macron nuk ka emëruar ende një kryeministër të ri për të formuar një qeveri. Attal dhe qeveria e tij mund të qëndrojnë në detyrë të paktën deri pas Lojërave Olimpike që fillojnë këtë të premte dhe do të zgjasin deri më 11 gusht.
Aleanca e ndarë NFP ka debatuar se kë të paraqesë si kandidatin e tyre të përbashkët për kryeministër. Për dy javë, konfliktet e brendshme – veçanërisht midis LFI-së dhe socialistëve më të moderuar – penguan përpjekjet për të gjetur një figurë që do të ishte në gjendje të mbizotëronte mbi një votë mosbesimi në Asamble. Socialistët kishin shuar shpresat e Huguette Bello, 73 vjeçe, një ish-deputete komuniste dhe presidente e këshillit rajonal në territorin francez jashtë shtetit të ishullit Réunion, e cila kishte mbështetje nga partitë e tjera të krahut të majtë. LFI, nga ana e saj, hodhi poshtë Laurence Tubiana, një ekonomiste dhe specialiste i klimës pa asnjë lidhje partiake, e cila kishte mbështetjen e socialistëve, komunistëve dhe të gjelbërve.
Është vetë Presidenti Macron ai që duhet të emërojë çdo kryeministër të ri. Kur presidentët kanë parë opozitën të marrë kontrollin e parlamentit në të kaluarën, ata kanë pranuar kryeministrat e propozuar nga shumica e re. Por situata është e paqartë kur asnjë bllok apo aleancë e vetme nuk mund të kontrollojë Dhomën.
