Doktoreshë Svitlana Lukianchyk po përfundonte seancat e kimioterapive të pacientëve me kancer në Spitalin e Fëmijëve Okhmatdyt në Kiev, kur katër bombardues strategjikë rusë të armatosur rëndë u ngritën nga baza e tyre në Detin Baltik, rreth 1200 milje larg.
Rreth 627 fëmijë po trajtoheshin në spital – duke marrë radioterapi, kimioterapi, transfuzion gjaku dhe transplantim të palcës kockore – kur Rusia sulmoi me 25 raketa kryeqytetin ukrainas.
Shumica e raketave u rrëzuan nga mbrojtësit e qytetit, ndërsa sirenat e sulmit ajror ranë për të paralajmëruar qytetarët.
Lukianchyk po mbikëqyrte dializën për 13 nga fëmijët në departament, kur u dëgjuan sirenat.
“Svitlana ishte e para që i çoi të gjithë në strehë dhe qëndroi për të folur me prindërit dhe për t’i qetësuar të gjithë”, tha kolegia e saj, Dr Anastasia Zakharova.
Dr Svitlana Lukianchyk, 30 vjeç, u vra në sulmin me raketa në spitalin në Kiev.
“Pastaj dëgjuam shpërthimet. Fëmijët ishin të tmerruar – ju duhet të kuptoni se ata janë lidhur me këto mjete, duke filtruar gjakun e tyre, që nga ora 6 e mëngjesit. Ata nuk mund të ngrihen dhe të vrapojnë për t’u strehuar, kështu që ne po përpiqeshim t’i ngushëllonim.”
Ndërsa po përpiqej të ndihmonte fëmijët e mbetur në rrënoja, doktoresha u mbulua nga një pjesë betoni dhe ndërroi jetë, sipas The Times.
Ajo rrezikoi jetën për të dalë jashtë strehës dhe për të ndihmuar një infermiere të shkëpuste fëmijët e fundit që kishin mbetur mbi tokë.
Raketa tjetër goditi drejtpërdrejt repartin e dializës.
“Kur hapa sytë, rreth meje kishte tym, pluhur dhe zjarr. Nga tavani po binte suvaja. Pastaj dëgjova një zë – infermierja ishte gjallë dhe thërriste fëmijët, duke u përpjekur t’i arrinte ata”, tha Zakharova.
Me përpjekje, ajo arriti të arrijë një djalë të vogël në gërmadha dhe e shkëputi atë nga aparati i tij i dializës.
Pastaj, duke u kapërcyer nëpër rrënojat e repartit të saj, ajo gjeti shefin e departamentit të saj, Dr Olha Babicheva, të bllokuar nën rrënoja.
“I hoqa sa më shumë tulla që munda. Ajo u zgjua dhe dha shenja jete. Punëtorët e shpëtimit e evakuuan atë. Pastaj m’u kujtua se Svitlana sapo kishte hyrë dhe duhet të ishte në korridor”, shtoi ajo duke u shpërthyer në lot.
Zakharova filloi të gërmonte mes rrënojave të korridorit për të gjetur kolegen e saj përpara se të vinte re një person të shtrirë nga dritarja, e bllokuar prej saj nga betoni dhe mbeturinat.
Ndërsa shpëtuesit mbërritën dhe filluan të japin ndihmën e parë, mjekja doli zvarrë nga ndërtesa dhe vrapoi përreth për të arritur te dritarja, por në momentin që ajo mbërriti ndihmësit ishin të heshtur.
“Më thanë se ajo kishte vdekur. Nuk mund ta besoja… Nuk mund ta besoja se ishte ajo. Unë i pyeta: “Kush është ajo?” Dhe ata thanë një vajzë me flokë të gjatë. E kuptova se duhet të jetë ajo”, tha Zakharova.
