Ursula von der Leyen me shumë gjasa do të jetë sërish presidente e Komisionit Evropian. Në darkën jozyrtare mes liderëve të 27 vendeve pati konsensus të gjerë për këtë çështje, edhe nëse do të duhet ende të presim rreth dhjetë ditë për njoftimin zyrtar.
Në takimin e Brukselit (17 qershor), krerët e shteteve dhe qeverive patën një “bisedë të mirë që shkon në drejtimin e duhur”, por “ende nuk ka marrëveshje”, tha Presidenti Charles Michel në fund të takimit. “Partitë politike kanë bërë propozime”, por për emërimet zyrtare duhet “të presim javën e ardhshme”, shtoi ai, kur më 27 dhe 28 qershor do të mbahet Këshilli zyrtar evropian. Me pak fjalë, ka ende detaje për t’u ‘hekurosur’ për punët e tjera kryesore, por duket e pamundur që gjermanja e njohur të mos rikonfirmohet në Berlaymont.
Konsensusi për von der Leyen
“Jam absolutisht i sigurt se do të jemi në gjendje të arrijmë një marrëveshje në një kohë shumë të shkurtër”, tha kancelari gjerman Olaf Scholz pas hyrjes në samit, duke e përshkruar zgjatjen e von der Leyen si një “zgjidhje të arsyeshme”. “Është e rëndësishme që vendimet të merren shpejt, sepse jetojmë në kohë të vështira”, shtoi ai. Dhe ky është objektivi, që t’i jepet miratimi zyrtar Këshillit të ardhshëm Evropian dhe më pas të kalohet në testin e besimit të Parlamentit në seancën plenare të javës së tretë të korrikut, një hap mjaft i dukshëm.
Von der Leyen “ka bërë një punë të jashtëzakonshme” në mandatin e saj, duke u përballur fillimisht me pandeminë e koronavirusit dhe më pas me luftën në Ukrainë, dhe megjithëse negociatat janë ende në vazhdim, është “e qartë se ajo ka shanse të shkëlqyera”, tha liberali holandez (tashmë në largim) Mark Rutte, i cili përsa i përket emërimeve po bën një lojë paralele, atë për postin e Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s.
EPP rinis
Por e forcuar nga rezultati i tyre i shkëlqyer elektoral, që i bëri ata të zgjidhnin 190 deputetë, 14 më shumë se legjislatura e kaluar, me socialistët të qëndrueshëm dhe të gjelbër dhe liberalë në rënie të lirë, Partia Popullore tani dëshiron të arkëtojë.
Nuk u mjafton më vetëm presidenca e Komisionit, krerët e PPE-së duan edhe presidencën e Këshillit Evropian. Favoriti për këtë post është ish-kryeministri portugez António Costa, një kandidat socialist, por Partia Popullore do të donte ta ndante mandatin në dy: dy vjet e gjysmë për të dhe më pas topi do t’i kalonte njërit prej tyre. Në fakt, kjo do të ishte në përputhje me traktatet, pasi Presidenti i Këshillit Evropian qëndron në detyrë për 2 vjet e gjysmë, i rinovueshëm, por deri më tani personi i zgjedhur është konfirmuar gjithmonë në postin e tij deri në fund të legjislaturës.
Megjithatë, kryeministrja daneze Mette Frederiksen, gjithashtu një socialiste dhe e parë si alternativa më e rëndësishme e Kostës, u tërhoq nga gara.
Me të mbërritur në samit, ajo e ndërpreu atë duke thënë: “Unë nuk jam kandidate”. Vendi i Përfaqësuesit të Lartë duhet të shkojë për liberalët, me kryeministren estoneze Kaja Kallas në pole position. Ky është emri më i popullarizuar për të zëvendësuar Josep Borrell dhe për t’i dhënë fund dominimit socialist që ka vazhduar praktikisht që kur u krijua në 1999, në kohën e Javier Solana (edhe ai një socialist spanjoll si Borrell).
