Lidia, mamaja e një 3 vjeçari të rrëmbyer nga babai i tij për tu bërë pjesë së bashku me të e radikalëve të shtetit islamik të ISIS, në një intervistë për mediat italiane i bën apel instancave të rendit që t’ia rikthejnë djaloshin e saj në shtëpi.
Gjithçka ka nisur nga disa foto të publikuara nga terroristët e ISIS në faqet e tyre online, ku Lidia ka dalluar djaloshin e saj, Ismail. Nën lotët dhe hidhërimin që e ka kapluar, mamaja tregon se si i biri u rrëmbye nga bashkëshorti Ismar Mesinoviq nga Bosnie-Hercegovina, për të mos e takuar më kurrë atë.
Lidia tregon se nuk ka asnjë gjurmë të fëmijës së saj, ndërsa shton se nisur nga fotot që ka publikuar ISIS, e sheh të voglin e saj të mërzitur dhe të rënduar, ku siç shprehet ajo, a thua se e ka kuptuar se ku ndodhet dhe se kjo gjë nuk i pëlqen aspak.
Gjatë intervistës, Lidia tregon se Ismaili u rrëmbye nga babai, në momentin që ajo kishte shkuar në Kuba për të vizituar prindërit e saj, kur kuptoi nga të afërmit e saj se babë e bir ishin drejtuar për në Siri.
Që nga ky moment ajo tregon se nuk ka asnjë gjurmë të vogëlushit të saj, veç fotografive të shpërndara nga ekstremistët e ISIS, transmeton gazeta shqiptarja.
Më poshtë intervista e plotë më mamanë e 3 vjeçarit:
Jeni e mërzitur?
"Është si të kesh kuptuar se në çfarë bote ka përfunduar, në duart e të cilit është, i gjori djaloshi im".
Mos më thoni se keni humbur shpresën. Unë nuk e besoj këtë.
"Jo, kurrë. Unë lutem çdo ditë të ma rikthejnë prapa. Shpresoj që të rikthehet këtu pranë meje. I kam parë gjithë kohës fotografitë. Unë gjithmonë mendoj për të, vetëm atë".
Çfarë do mbani mend nga hera e fundit që patë Ismailin?
"Më dhemb vetëm duke e menduar. Ai nuk ka dashur që të jetë me babain e tij. Ai ishte shumë i lidhur në mua, ai donte të ishte gjithmonë pranë meje. Unë jam kubaneze, dhe në atë kohë unë duhet të shkoja në Kubë për një farë kohe ". Mbaj mend që i kam thënë burrit tim, do iki dhe do të marr edhe djalin me vete. Por ai kundërshtoi duke u shprehur se këtë gjë e bëri vitin e kaluar, dhe tani ishte radha e tij për ta marrë atë nga të afërmit e tij".
Dhe ti e le ta bënte...
"Sigurisht. Më tha: ju e dini se familja ime e do atë. Dhe kjo ishte e vërtetë. Ne ishim të ndarë dhe ai kishte çuar Ismailin herë të tjera jashtë Italisë, nga të afërmit e tij në Bosnje dhe Gjermani. Më dukej e drejtë, për të mirën e fëmijës dhe pastaj për shkak se edhe familja e tij do të donte ta shihte. Unë e lashë të shkonte, sepse nuk kishte arsye për të besuar që do ta rrëmbente".
Nuk iu përgjigjet pyetjes së parë: hera e fundit që patë Ismailin.
"Ndjej parfumin e tij. Unë ndihem keq çdo herë që shoh atë buzëqeshje. Përqafimi, puthjet, fjalët... sa shumë më mungon. Kush e di nëse do të më njohë kur të më shohë. Pyes veten nëse i kujtohet zëri im. Ishte vetëm dy vjeç kur e kam parë për herë të fundit, dhe dy vjet nuk është se mund të thoshte shumë fjalë. Tani ka tre, ndoshta ai harroi fjalët e mësuara në Itali. Unë do të bëj gjithçka për ta marrë atë përsëri në krahët e mi, vetëm për të më thënë përsëri "mami", me atë zë të vogël që është gjithmonë këtu, në kokën time".
Kur e kuptuat se e kishin rrëmbyer?
"Kur isha në Kubë. Burri nuk më përgjigjej më në telefon ... pastaj një kushërirë më mori për të më thënë se Ismar kishte ikur bashkë me fëmijën. Kur kam dëgjuar se ata ishin larguar për në Siri ishte sikur çdo gjë rreth meje të ishte shembur. Vogëlushi im në Siri".
Keni dyshuar ndonjëherë se burri i saj mund të bëhet një luftëtar i ISIS?
"Kurrë, absolutisht. E dija se babai i tij kishte vdekur gjatë luftës në Bosnje dhe se kjo e kishte mërzitur shumë. Por unë kurrë nuk kam dyshuar se Ismar ishte tërhequr disi nga fondamentalistët. Dhe jo më të mendoja se Ismail përfshirë në të gjithë këtë".
Të kthehemi tek fotografia e kohëve të fundit të të birit.
"Unë mendoj se është e tij. Zemra e një nëne nuk mund të gabojë".
Thatë se ai duket se është i trishtuar në atë imazh.
"Po. Kjo është gjëja e parë që më erdhi në mendjen time. Unë shoh atë me një shprehje që do të ishte e një të rrituri: pak 'i shqetësuar. Por sytë janë të tijat, buzët e janë të tij. Ai është Ismaili im dhe unë nuk do të dorëzohem deri sa ata të ma sjellin atë përsëri tek unë".
Burimet e inteligjencës thonë se hetimet janë në rrugën e duhur.
"Edhe unë lutem çdo ditë që të jetë kështu".
