Dënimi i Kasapit të Ballkanit Ratko Mlladiç me burgim të përjetshëm, nga ana e Tribunalit të Hagës është për tu përshëndetur, sepse më në fund triumfoi një pjesë e vogël e drejtësisë së vonuar për krimet dhe gjenocidin që i sapo dënuari i bëri në Bosnje, veçanërisht në Srebrenicë, ku u vranë rreth 8 mijë boshnjakë myslimanë, kryesisht burra dhe djem të moshës prej 12 deri 77 vjet.
Por, më këtë epilog nuk mund të themi se më në fund u vendos drejtësia e përgjithshme, sepse në këtë gjenocid dhe në të gjithë luftën e Bosnjës, ishte përfshirë thellë Serbia, përmes ushtrisë që udhëhiqej nga ajo e që në atë kohë quhej Armata Popullore Jugosllave, e përbërë gati e gjitha nga serbët.
Me këtë gjykim u dënua Mlladiçi individualisht për vrasjen e rreth 8 mijë boshnjakëve, por spastrimi etnik dhe gjenocid në Srebrenicë u bë nga serbët vullnetarë të furnizuar me armë nga ushtria që e dispononte të gjithë armatimin e rëndë të ish-Jugosllavisë që konsiderohej si njëra ndër pesë armatat më të forta në Evropë.
Armata Popullore Jugosllave, në atë kohë urdhrat i merrte direkt nga Beogradi, edhe pse qëndrimi zyrtar në Serbi ka qenë se në Bosnje po zhvillohej një luftë civile ndërmjet boshnjakëve e kroatëve kundër serbëve lokale, e gjoja APJ-ja vetëm po ndërmjetësonte në ndalimin e këtij konflikti.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të Premten në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot”)
