U bënë 25 vjet pa babanë dhe bashkëshortin
Babi jonë i dashur, kur ishim vajza te vogla naiviteti dhe pafajësia e fëmijërisë na mbrojti nga mërzia dhe malli për ty, sepse akoma se kishim kuptuar realitetin e jetës sonë. Po tani që jemi të rritura? Çka do të na mbroj nga dhimbja për ty? Në çdo eksperiencë të jetës që fituam pjekurin e të qenit të vetëdijshëm, realiteti i hidhur që s'do ta njohim kurrë babin tonë u gdhendë thellë e me thellë në zemrat tona.
Kaluan ditëlindje, festa, matura, diplomime, gëzime dhe hidhërime por dhimbja për mungesën tende e mundi gjithmonë buzëqeshjen tonë. Dhe siç e ka jeta erdhi koha
ta përcjellësh bijën tende në ditën e dasmës se saj por zoti ta mohoj edhe ketë gjë.
Pra realiteti na mësoj që asgjë nuk do te na largoj dhimbjen për ty. Ajo do të jetë e përjetshme, do të ketë ditë që ajo s'do mund të durohet, por dhe ditë kur krenaria që jemi vajzat e tua do ta lehtësoj ketë dhimbje qe nuk po ndalet kurrë.
Te përkujtojnë me mall dhe dashuri Nazifja dhe Qëndresa me nënën Arifen
