Jeta qenka shumë e pamëshirshme. U bën tri vite që na latë me lot të vetmuar, mbeta pa ju. Më ka marr malli për ju. Kemi dhembje të madhe në shpirt. Mami e Babi mundohen që dhembjen e pikëllimin ta fshehin por është e kotë, ne s’po mundë të pajtohemi qe s’ju kemi më.
Çdo ditë jetojmë me foto, me fjalët e me dhembjen qe kemi për ju. Dhembja e malli do na shoqëroj për gjithë jetën. Vetëm mua nuk më thërret askush vëlla e unë nuk do të thërras kurrë motër. Ishit krenaria jonë. Prehuni në paqe motrat e mia gjithmonë do ju mbajmë në zemër.
Me mall e dhembje ju kujtojmë vllau Myrteza, Mami e Babi
