PËRKUJTIM PËR MË TË DASHURIN TONË , BASHKËSHORTIN , BABAIN , GJYSHIN , XHAXHAIN TONË
E kujtoj me shumë mallë , këtë moment ku jam ulur dhe po shkruaj në letër mallin që kam për Ty ,
në këtë datë Ti ishe ende gjallë , po frymoje ende afër nesh , e kishim ende shpresën se do të shërohesh ,
dhe do të jetosh prapë me ne , do të jemi të lumtur prapë , por sot kemi ardhur të gjithë të të vizitojmë në shtëpinë tënde të re .
Pyes vehten , a na sheh , a na ndëgjon zërat tonë , që çdo ditë përshpërisin fjalët “ Pse nuk je me ne më sot ? “ .
Sa shpejtë u bë një vit , sa shpejtë po ikin ditët , por për ne çdo ditë e më shumë shtohet malli , rritet dëshira që të kemi pranë ,
por është gjë që kërkohet por nuk realizohet dot më .
Sa do të doja vetëm edhe për një moment të ishe gjallë , të përqafoj me dy duart e të them se të dua shumë ,
të të them se jeta pa Ty qenka shumë e brishtë , të të them se pa buzëqeshjen tënde as nuk kam dëshirë të zgjohem në mëngjes.
Është muaji Janar , muaji më i ftoftë , është ngrirë gjithçka , kanë filluar të ngrihen edhe zemrat tona , sepse aty thellë me zemër
po mungon njeriu që na motivonte për jetë.
Më trego si të ja bëj , si ti ngushëlloj fëmijët tonë , si të ngushëlloj zemrën e shpirtin tim ,
si të ju them fëmijëve se Ti s’do të kthehesh dot , se nuk ke shkuar vetëm për një kohë , por ke shkuar përgjithmonë.
E kotë , Ti s’më kthen përgjigje mua .
Më kujtohen fjalët e tua të fundit , që shpirtin ma flakërojnë sa herë që i kujtoj , të gjithë më thonë se ai do të pret atje ,
është në vend të sigurtë , sepse ishte njeri engjëllor , por kush ta kuptojë ? Unë , jo s’mundem ta kuptoj dot .
Oh , sa e mërzitur që jam . Udhëtonim të gjithë bashkë që të vinim në vendlindjen tonë , që Ti e deshe shumë .
Tani Ti po jeton këtu , dhe ne po shkojmë në gurbet duke lënë një copë të shpirtit tonë këtu , duke e lënë gjysmën tonë ,
kraharorin tonë , krenarinë tonë , dritën e syve tanë,arsyen që dikur për të jetonim..
Tani po ndaloj se e shoh që me asnjë fjalë s’mundem të të përshkruaj , s’mund të flas mjaft për Ty ,
s’mund ta shpreh as me letër , do të më duheshin vite të tëra që të të përshkruaj , personin engjëllor ,
mbretin e zemrave tona , bebëzat e syve tanë , dritën tonë në mes të errësirës .
Bashkëshortin tim , babain e fëmijëve të mi , gjyshin e mbesës sime , dashamirësin e të gjithë dynjasë .
Diamantin s’mund ta përshkruaj , ai mban emrin Diamant , edhe Ti ishe i tillë , je yll që shëndrit , por me fjalë s’mund
të kumtojmë vlerën tënde. Do bëhen shumë vite , edhe një shekull po të jetojmë , zemra jote , shpirti jonë , sytë tonë ,
asnjëherë nuk do të të harrojmë . Kurrë .
Me dashurinë më të madhe që mund të ketë njeriu për kryefamiljarin .
Me mallin më të madh që mund të ketë zemra për pronarin e saj.
Me krenarinë më të madhe të kujtojmë , sot e përgjithmonë do të jetosh në zemrën dhe mendjet tona.
I mungon shumë familjes : Bashkëshortes Remzies , vajzes Sarandes , djemëve Leotrimit,Leonardit,Tahirit, nuses Marigonës,mbesës Ajoles,dhëndrit Adnanit dhe anë e mbanë familjes Berisha.
