Vitet po kalojnë, malli dhe pikëllimi rëndohet çdo ditë e më shumë.
Vazhdojmë të jetojmë me fjalët tua të ëmbla me dashurinë, zemërgjerësinë dhe guximin tënd.
Ishin këto vlera që të përkisnin vetëm ty, që gjithmonë e doje vetëm të vërtetën dhe vetëm të vërtetën.
Njerëzit e mëdhenj, si ti në rrugën e jetës nuk lënë pluhur, por gjurmë. Ti na mësove se atdheu duhet dashur edhe kur të vret. Gjithmonë do të mbetesh dhimbja dhe krenaria jonë e përhershme.
Me mallin që përvëlon: Nëna Nexharije, Vëllai Fitimi, Motra Luljeta dhe nipat Rinori, Valdrini, Blendi, Nebiu dhe Rrezoni që e deshe aq shumë.
