Rezultati i zgjedhjeve të 25 Qershorit në Shqipëri u shoqërua me një mori diskutimesh publike e mediatike që tentuan të përcaktojnë shkaqet që sollën këtë situatë pothuaj të harruar tashmë në politikën shqiptare, ku një parti e vetme fiton maxhorancën parlamentare dhe fatet e një populli varen vetem nga “aftësia” e njëshit; timonierit të PS. Pra, ç’ndodhi në politikën shqiptare dhe si kuptohet tkurrja e elektoratit të djathtë?
Faktorët ndikues të rezultatit zgjedhor të PD janë të shumtë dhe tepër kompleksë, duke filluar nga kryesorja, ajo e blerjes së votës e duke vazhduar te mungesa e transparencës së marrëveshjes Rama-Basha, përzgjedhja jo optimale e kandidatëve për deputetë në lista, sabotimi i fushatës nga të pakënaqurit që nuk u pëfshinë në listat e deputetëve të PD, mungesa e impenjimit dhe e organizimit të fushates elektorale nga partitë aleate, kryetarët e të cilave zunë vende fituese në listat e PD etj., gjëra që qëndrojnë dhe po deklarohen nga të gjithë analistët dhe për këtë arsye nuk bëjnë më lajm, por po harrohet të trajtohet ( me përjashtim të shkrimeve të Z.Nebil Çikës) një tjeter faktor që për mendimin tim është thelbësor për fatet e një partie; ‘Varësia që egziston ndërmjet humbjes së identitetit politik dhe demobilizimit të elektoratit përkatës’
Besoj se bashkohemi në një mendim qe PD në themelimin e sajë mëshironte shprehjen e revoltës mbarëpopullore kundër diktaturës komuniste duke bashkuar sipas parimit të gjithëpërfshirjes shqiptarët pa dallim partiak, por të etur për liri dhe demokraci dhe se në këtë gjithpërfshirje popullore, shtresa e të përndjekurve politikë dhe e pronarve përbëntë mbështetjen kryesore dhe vendimtare të PD dhe fitoreve të saja. “ Bastionet ” besnike të kësaj shtrese të motivuara moralisht nga stervuajta dhe poshtërimi i ‘ luftës imorale të klasave’ qenë gjithënjë garancia fituese e PD edhe në momentetet e saja më të vështira; kjo është historia, ky është realiteti.
Është në nderin tonë të kujtojmë se në katër vitet e para të qeverisjes së PD, ndaj shtresave të mësipërme u aplikua një politikë për tu lavdëruar në drejtim të përkrahjes sociale, morale dhe financiare. Gjë qe në vitet e mëvonshmë filloi të zbehej duke u harruar pothuaj plotësisht vitet e fundit! Sjellje kjo, që do të mund të interpretohej duke konsideruar ndikimin psikologjik të “ magjisë ”së pushtetit (mbi dhjetëvjeçar) dhe i modelit autokratik të drejtimit ndaj “ udhëheqësve të lartë” të PD. Ndoshta gradualisht dhe si pa kuptuar ‘disave’ ju krijua psikoza se “ Qiellorët” i paskan ndarë detyrat; në ato që drejtojnë dhe në ato që shërbejnë’. Demokracia dhe autokracia nuk mund të bashkëjetojnë. Demokracia është sistemi ku maxhoranca respekton të drejtat e qytetarve dhe ‘ shtresave në nevojë’ ( në këtë kontekst; pronarët dhe të përndjekurit ) dhe përkujdeset për to, kurse autokracia respekton dhe përkujdeset vetem për një rreth të ngushtë oligarkësh duke harruar të margjinalizuarit !
Edhe pse në vitet e fundit shtresa e të përndjekurve politikë dhe e pronarve u gjënd e mos trajtuar si duhet nga politika e PD, kjo shtresë i qëndroj gjithënjë pranë dhe bashkëjetoi me PD si ne simbiozë duke respektuar parimin e lartë moral ‘ Jo përkrahje dhe kurrë vota për përsekutorët’, për sa më sipër, faktet dhe vepra flasin vetë
Pikërisht në atë atmosferë politike të ndezur të fushatës zgjedhore ku në lojë ishte e ardhmja e shqiptarve, si për çudi, politika e PD e harroi fare ‘ bazën politike të sajë’; shtresën e të përsekutuarve politikë dhe të pronarve. As edhe një herë të vetme në mitingjet e fushatës nuk u përmend programi politik i PD ndaj kësaj shtrese, nuk u bë autokritikë për përkujdesjen e paktë që qeveria e PD aplikoi në periudhën që ishte në pushtet dhe nuk u shpall as një premtim që do të jepte shpresë për të ardhmen. Ende nuk kuptohet se përse ndodhi që për herë të parë në këto 27 vite, politika e PD “asgjësoi” deri në zero bazën e sajë historike, mbështetjen e sajë, pasi e defaktorizoi, sikur nuk egziston! Jetojmë në një moment aq sa tragjik edhe historik për të ardhmen e PD e cila sot (me vetëdashje ?) e ka humbur identitetin dhe është në kërkim të një identiteti te ri… cili do të jetë ? Një parti që lind e djathtë, dhe rrugës ndrron identitet, ku e çon mushka? . A do mund ta gjejë më veten ‘baza’ (e perndjekur dhe pronare) pranë një PD me identitet të tjetersuar ? Le të ja lejmë kohës përgjigjen.
Është e kuptueshme se situata e më sipër treguar ka ndikuar shumë negativisht në motivacionin dhe përkushtimin e shtresës së të përsekutuarve politikë dhe pronarve të cilët me të drejtë, duke mos parë më realizimin e idealeve dhe interesave të tyre në programin e PD janë demotivuar dhe demoralizuar. Rezultati ? Jo votë përsekutorve, por mospjesëmarrje në votim! Personalisht kam njohje për shumë përfaqësues të këtyre shtresave në Shkodër dhe më gjërë, që nuk kanë votuar duke qenë të demoralizuar nga politika jo shpresëdhënse dhe përjashtuese e PD dhe ky faktor, për mendimin tim, ka qenë esencial për rezultatin e zgjedhjeve te 25 Qershorit. Në të ardhmen një gjë mbetet për tu verifikuar; sjellja e PD ndaj bazës së sajë të djathtë ishte e qëllimshme apo lajthitje ? Sido që të jetë, një gjë është e provuar: humbja e identitetit të një partie politike të shoqëron në rrugën e vetë asgjësimit!
