Kosova sot është e detyruar që të negocioj, e jo të dialogoj me Serbinë, me ndërmjetësimin e BE-së, për territorin e vet, në Bruksel!
Ura mbi lumin Ibër, që dikur kishte një rol pragmatik, si çdo urë tjetër, për kalimin e lumit, pas përfundimit të luftës së vitit 1999, mori karakter politik.
Pra, me të përfunduar bombardimet e NATO-s, mbi këtë urë u vendosën forcat e KFOR-it francez, të cilat ndalonin qarkullimin e shqiptarve të Mitrovicës së Jugut në anën veriore dhe e ndihmuan dhe përshpejtuan spastrimin etnik të Mitrovicës së Veriut, e cila ishte e banuar me shumicë absolute shqiptare.
Pra, mbi lumin Ibër u vendos via e demarkacionit midis sferës Amerikane të interesit në jug, dhe dhe asaj Ruse, në pjesën veriore të Mitrovicës.
Si linjë demarkacioni, Ura mbi lumin Ibër u mbështet fuqishëm nga Hashim Thaçi e Kadri Veseli me shokë, në atë kohë, me pengimin këmbëngulës të demostratave të shqiptarve nga të dy anët e Urës!
Duke premtuar se "së shpejti do të zgjidhet ky problem", ata u angazhuan me të gjitha forcat për zmbrapsjen e qytetarve shqiptarë nga kërkesa e tyre këmbëngulëse që të kthehen në shtëpitë dhe banesat e tyre në pjesën veriore të Mitrovicës.
Kështu, ata e lehtësuan spastrimin etnik të Mitrovicës së veriut nga shqiptarët, duke e lehtësuar krijimin e Mitrovicës serbe, pa shqiptarë.
Strukturat kriminale serbe e kishin shumë mē të lehtë që të veprojnë lirisht në trollin e Kosovës, duke e sfiduar e sovranitetin territorial shtetit të Republikës së Kosovës.
Në këtë mënyrë u mundësia që kufiri midis sferave të interesit nga kufiri i dikurshëm në Jarinje, ku është vendosur dogana e brishtë sot, në Urën mbi Ibër.
Pra, duke i falemnderuar papërgjegjësisë totale të faktorit ushtarako-politik të shqiptarve të Kosovës në peridhën e pasluftës, për ruajtjen e Mitrovicës së Veriut, e cila iu la Serbisë, kurse shqiptarët iu vërsulën plaçkitjes dhe pasurimit brenda natës!
Kështu, tani Kosova dhe BE me SHBA-në sot jemi të detyruar të negociojmë, po e nënvizoj: të negociojmë, e jo tē dialogojmë pafundësisht për trojet tona në Bruksel.
Atje, 16 vjet pas Luftës së vitit 1999, valon flamuri i Serbisë, pa asnjë simbol të vetëm të Kosovës, njësoj si në Kralevë, Nish apo Pozharevc, etj. Pra, si në çdo qytet tjetër i Serbisë!
Akoma nuk është e qartë se pse e bënë atëbot këta këtë veprim makabër: ishin të pavetëdijshëm dhe tê padijshëm për veprimet e tyre antikosovare dhe antishqiptare, apo ishin të paguar me para të majme, apo ndoshta ishin të shantazhuar për krimet e luftës që kishin bërë këta?!
Tani për tani nuk mund ta dijmë tërë të vêrtetên e kësaj meseleje, që shumëkush po e quan me mllef të papërmbajtur: tradhëti ordinere kombëtare!
Natyrisht, kjo çështje nuk përfundoi me kaq.
Në rethana të këtilla, shqiptarët e Kosovës, meqë nuk qenë të aftë të çlirohen vet nga Serbia, megjithatë nuk e bënë atë që duhej bërë: të mos lejonin spastrimin etnik të Mtrovicës së veriut!
Së paku, sikur të ekzistonte njē patriotizëm dhe atdhetarizëm i sinqertë, madje minimal në radhët e tyre për ruajtjen dhe mbrojtjen e karakterit multietnik të Mitrovicës së Veriut, duke bashkuar tërë potencialin dhe djen e shkathtësitë ushtarake, sot do të kishim situatë diametralisht mdryshe.
Sepse, do të kishim realitet tjetër në terren, sikur të kishim luftuar për qëndrimin e shqiptarve në shtëpitë dhe banesat e veta në këtë pjesë të Kosovës.
Por, UÇK e Hashim Thaçit pas Luftës nuk gjëndej aty ku duhej mbrojtur territori i Kosovës!
Mjerisht, pjesa më e madhe gjendej aty ku një ushtri e përgjegjëshme çlirimtare kombëtare nuk e ka dhe nuk do të guxonte kurrësesi ta ket vendin!
Pra, u shndërrua në ushtri zaptuese e plaçkitëse, me moton: "UÇK mos prek!"
Prandaj, iu la në dorë Hashim Thaçit, që në të ashtuquajturin "Dialogu i Brukselit", ta nënshkruaj më 19 prill 2013, Marrëveshjen për normalizimin e marrëdhënieve të Kosovës me Serbinë, duke bërë kështu tradhëti kombëtare, meqë kujdeset vetëm për pozitën e serbëve të Kosovës, duke përcaktuar formimin e Asociacionit të komunave me shumicë serbe në Kosovë.
Ndërkaq, shqiptarët në Serbi, dmth në Luginë të Preshevës nuk përfillen dhe nuk përmenden fare!
Pjesa verore e Kosovës, qe 16 vjet pas luftës, qeveriset nga Serbia.
Atje, me para të Qeverisë së Serbisë janë blerë tokat dhe trojet e shqiptarve dhd janë ndërtuar ndërtesa të larta e rrokaqiej, ku janë vendodur serbët.
Aktualisht, Qeveria e Serbisë ka marrë vendim dhe ka ndarë mjete për ndërtimin e treaind shtëpive për serbë.
Pra, veriu i Kosovës po serbizohet pandalshëm, kurse Qeveria e Kosovës është, me ose pa dëshirën e saj, bashkëpjesëmarrëse në këtë vepër makabër të humbjes së sovranitetit të vet shtetëror.
Trishtimi më i madh në këtë proces të shtetrrënimit të Kosovës është tentativa e paskrupullt dhe e paturpëshme e pjesëmarrësve kosovarë në këtë Dialog, kinse Kosova po përfiton nga Dialogu i Brukselit dhe se po e shtrinë sovranitetin në tërë territorin e vet, duke e mëshefur me këmbëngulje realitetin e hidhur të bosnjizimit dhe defunksionalizimit të shtetit të ri të Kosovës.
