Liria me bishta

Opinione

Liria me bishta

Nga: Gani MEHMETAJ Më: 26 prill 2015 Në ora: 15:32

Ata e donin një parti, një lider, një televizion, një gazetë dhe një mënyrë të të menduarit. Ata nisën të përpilojnë lista likuidimi, të cilave pastaj u përmbaheshin. Në përpilimin e listave u ndihmonin gazetarë, bashkëpunëtorë të UDB-së. Nuk e fshihnin fare se nuk do të lejonin të menduarit ndryshe, se do ta marrin pushtetin me çdo çmim. Luftën e pronësuan, shtetin e pronësuan, sikur grupi i tyre na çliruan, ndërsa nuk ishin të zotët të mbanin asnjë katund apo rajon gjatë luftimeve. Po të mos futeshin trupat e Aleancës Veriatlantike, ne do të përpëliteshim për jetë a vdekje. Grupet e militarizuara pas luftës e bënë atdheun pronë private, e zhvatnin e rrëmbenin si të ishte pronë e Serbisë e jo e kombit tonë, femrave u bënin shantazhe, burrat i frikësonin.

Historia po përsëritej.

Ishte atmosferë të cilën mund ta kesh parë nëpër filma, ose mund ta kesh dëgjuar nëpër oda burrash, kur tregonin se si u fut partizani serb e malazez në Kosovë.

Nisën festa pa pushim, zjarre natën e ditën, pakkush punonte, nxënësit i nxorën në rrugë herë për një festë, herë për një protestë. Kishte rrezik të mbesnin në rrugë. Me të vdekurit bënin kapital politik, e përgatisnin terrenin për pushtet. E vetmja pengesë qe KFOR-i e policia ndërkombëtare. KFOR-i i ndiqte vetëm kur tregtonin armë apo kur ndërmjetësonin në drogë, kurse policia ndërkombëtare ishte e flashkët dhe e ngatërruar. Vinin nga vende të ndryshme me tradita të ndryshme. Bota në miniaturë.

SHIK-u i Fatos Klosit, Fatos Nanos e Pandeli Majkos me ekzekutorët e vet e shpërfytyroi luftën çlirimtare në Kosovë. Frymën e tolerancës e shndërroi në frymën e likuidimeve të kundërshtarit politik si në vitin 1944-45 , dialogun e motos që e kishin se çdo shqiptar është vëllai im, ata e bën: ai që nuk është me mua, është armiku im, kurse parullën funksionale të gjithë shqiptarët janë vëllezërit tanë, e deformuan në- armiku më i keq është armiku i radhëve tona. Nisën të kultivonin dyshimin e vazhdueshëm.

Në vend se të merreshin me zbutjen e pasojave të luftës, e bënë vendin rrëmujë, krijuan pasiguri. Në rrethana të tjera do të çmendeshim nga gëzimi, sepse u çliruam, por na pengonte kjo atmosferë e pasigurisë që t’i gëzoheshim lirisë.

Ëndrra e madhe nisi të shndërrohej në makth të madh.

Vrasjet e fshehta e hijesonin fushatën zgjedhore

Asnjë njeri në Kosovë nuk ishte i sigurt. Askush nuk e kishte menduar se gjërat do të zhvilloheshin në këtë mënyrë. Tmerrin e policisë serbe, e zëvendësuan hijet e natës me çorape në fytyrë, që futeshin në shtëpi, shkrehnin breshëri armësh, duke e lënë top në vend viktimën...

Kronika e vrasjeve të paralajmëruara nisi në korrik të vitit 2000, mbase edhe më herët. Thuhej se të gjithë ose pjesa më e madhe e viktimave merrnin paralajmërime të hiqnin dorë nga veprimtaria politike e t’ua lëshonin rrugën atyre, ose vetëm i paralajmëronin se do t’i vrisnin. Dhe ata nuk i mbronte askush, as nuk dinin nga do t’u vinte vdekja. Vrasësit profesionistë nuk gabonin. Mos qofshi në lëkurën e viktimave, e ndiejnë vdekjen, ndërsa nuk e pengojnë dot.

Ëndrra e madhe (Fletë të shkëputura ditari 1981-2006, Me portretin e Rugovës në dritëhijen e ngjarjeve dramatike)

Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat