DR.Ibrahim Rugova nuk ka vdekur. Po gënjejnë kalemxhitë. Ai jeton,jeton me autoritetin në rritje e sipër.Jeton për nevojën tonë të deomosdoshme. Ky ishte dhe mbeti Mbinjeri,që kurrë se plakin kohët.
As,me veprat e pavdekura,nuk u përket gjërave kalimtare.
Prandaj jeton.
Bile edhe shoqërohemi,por jo gjatë se është i zënë me punë.
Askën nuk e merr nërpër gojë.
Përgojimet i ka zët.
Dit`e më shumë po bëhet më nevojshëm,më i kërkuar dhe më i dashur.
Është ky Mbinjeriu,profeti,çlirimtari,që me urtësi të veçantë armiqët i bëri miq.Kjo nuk është trillim,as sajim.
Nga madhështia shpirtërore,nga veprimi pozitiv e me efikasitet; u ngrit në kryehero të shqiptarëve.
Vetën nuk e ngakon me mburrje,burracakëri.
Po punojmë,tha,si gjithëherë.
Lavdin e derdh mbi shkokët e punës dhe të idealit.
Vetë është modest,ju e keni njohur.
Këte e dëshmojnë bindshëm homazhet dhe përuljet e kundërshtarëve të dikurshëm,që tash e vizitojnë, tek „pushon“si kërkimfalje.
Prandaj , Minjeriu Dr. Ibrahim Rugova nuk ka vdekur.
Njeriu vdes vetëm kur harrohet nga të gjithë,vetëm kur nuk e përmend askush.
Ky burrështeti,me veprat,me teoritë shkencore,me altruizmin dhe zjarrin kombëtar në gjoks,gjithnjë është pranë nesh e me ne.
Për fjalë nderi,unë shpeshherë rri me të,konsultohemi,bëjmë edhe fotografi,të cilat po na i fshijnë nga fb.
Fjalët dhe kujtimet i ruaj,nderin dhe porosinë gjithashtu.
Të memoruara në internet.
Mbit ë gjitha kërkon mençuri dhe unitet.Ecje me kohën dhe sipas yrrnekut të kohës.
Për gjendjen tonë të tmerrshme,bëhet nervoz,por përmbahet.Kafenë e rrefuzon edhe gotën.-I pifshim për dhe në festime,thotë!
A po bindeni,ju halabakët,që Dr. Ibrahim Rugova nuk ka vdekur.Ju nuk e pranoni ekzistencën e tij,sepse ia keni frikën,por,rrini të qetë se ai nuk u muar dhe as nuk mirret me vogëlsira.Nuk është hakmarrës dhe se nuk mirret me sojin e juaj.
Ka punë më të mençura.
Ilustrim:
NDIHMO ALLAH!
Një kokëbosh,duke mos e kontrollue vetën,i shtohej oreksi,hante me babëzi.
Dikur e fitoi trashjen dhe mbi peshën.Aq u trash dhe iu rrit barku,sa nuk mundej të gërmusej për të mbathë këpucët.
Kur duel me shokë nga një pamje,ky e kishte zënë derën,se s`mund mbathej dhe tha:
O Allah,Ndihmo!
Ai që ishte mbetur mbas tij i tha:
-Lakohu e mbathu,se All-llahu ka punë ma të mençura!
Kush merr guximin dhe turpin që të kundërshtojë Mbinjeriun e kësaj toke nuk është gjë tjetër,pos egësirë e vetmuar.
