Një qen ishte duke shijuar një aventurë në mëngjes nëpër pyjet e dendura të Vietnamit, plotësisht i vetëm dhe i lirë për të eksploruar terrenin malor.
Për fat të keq, qeni me ngjyrë kafe u hutua dhe ra poshtë një vrimë të madhe. Duke u përpjekur dëshpërimisht të ngjitej përsëri, përpjekjet e tij ishin të kota, ndërsa këmbët e tij u përplasën në tokë të butë dhe ai e gjeti veten në të njëjtin vend çdo kohë.
Qeni i pafuqishëm vazhdoi të tentojë të dilte nga vrima, por kot, ai rrethohej prap nga vrima e madhe. Dy ditë kaluan pa shpresë, pastaj ditën e tretë qeni ndëgjojë zëra njerzish në një distancë të madhe.
Ai filloi të leh të paralajmëronte kalimtarët për gjendjen e tij.
Njerëzit e ndëgjuan dhe u afruan aty dhe panë se poshtë ishte qeni i ngujuar për disa ditë. Në atë moment ai e dinte se ishte i sigurt dhe bishti i tij filloi të llëvizte gëzimi. Ai qau dhe qau me lot gëzimi kur e ngriti lart.
