Ujqërit e gjymtuar të Çernobilit përhapin gjenet e tyre nëpër botë

Ndryshe

Ujqërit e gjymtuar të Çernobilit përhapin gjenet e tyre nëpër botë

Më: 8 korrik 2018 Në ora: 22:54
Ujku

Rreth katastrofës bërthamore në Çernobil në vitin 1986 dihet praktikisht gjithçka. Ashtu quhej termocentrali bërthamor në qytetin e Pripjat, ku shpërtheu numri 4 i reaktorit bërthamor në natën ndërmjet 25 dhe 26 prillit, 32 vjet më parë.

Pripjat sot është zonë e mbyllur për publikun për shkaqe parandaluese, njerëz nuk ka ose janë shumë pak. Rrezatimi aty ka shkaktuar shumë dëme.

Studimi më i fundit, i botuar në "European Journal of Wildlife Research", thotë se ujqërit gri nga zona e ndaluar radioaktive, në përputhje me instinktet e tyre primare, shkuan të migrojnë në pjesë të tjera të botës, që do të thotë se pritet që ujqërit të zgjerojnë gjenet e tyre që kanë pësuar mutacion.

Ujqërit janë zhvilluar shumë që nga viti 1986, si dhe të gjitha krijesat e tjera të gjalla, por jo sepse rrezatimi do t'u kishte dhënë atyre një lloj superfuqie, por pasi në mungesë të njerëzve e gjetën veten në pozicionin e një rezervati të ngurtë natyror si askund në botë.

Zona është e hapur për turistët, por me përcjellje të rreptë për të mirën e tyre. Në shpërthimin e reaktorit të vitit 1986, grimcat radioaktive u liruan në atmosferë rreth 400 herë më shumë se në shpërthimin e një bombë bërthamore të hedhur në Hiroshimë të Japonisë, transmeton KosovaPress.

Sasia e këtij rrezatimi që përfundoi në Çernobil, Pripyat dhe pyjet përreth, ishte praktikisht e pamundur të llogaritej, kështu që autoritetet nuk kishin asnjë tjetër përveç të vlerësonin përafërsisht se zona e nivelit më të lartë të ndotjes nga rrezatimi duhet të përfshijë një zonë të rrethuar rreth 30 kilometra në diametër dhe vendin e katastrofës bërthamore në qendër.

Studimi më i fundit konfirmoi edhe një herë se natyra në njërën anë pësoi disa dëme, ndërsa nga ana tjetër, për shkak të arratisjes së njerëzve nga ajo rajon, ajo u shkatërrua tërësisht.

Nivelet e rrezatimit në myshk në këtë zonë janë ende shumë të larta sot, dhe krijesat e gjalla që po zhvillohen zakonisht zvarriten rreth tij nuk kanë kaluar mirë. Ujqërit janë, nga ana tjetër, në mesin e atyre që kanë kaluar shumë mirë.

Dendësia e tyre relative në atë rajon është në Ukrainë përgjatë kufirit me Bjellorusi, sot është shtatë herë më e lartë se mesatarja në rezerva të tjera. Shkencëtarët prandaj logjikisht supozojnë se shumë ujq të rinj do të duhet të migrojnë diku tjetër për shkak të kësaj.

Shkencëtarët ishin në gjendje për t'i pajisur 14 ujq me GPS: 13 të rritur mbi dy vjeç dhe një "të ri" të moshës midis një dhe dy vjeç. Ndërsa ujqit e rritur qëndronin në viset e tyre, i riu u largua madje 300 kilometra larg katastrofës së Çernobilit.

Nëse ka qëndruar atje ose është kthyer për ndonjë arsye, është e pamundur të thuhet, por është e lehtë të supozohet se ai nuk do të kthehej nga një distancë kaq e gjatë. Përveç kësaj, kjo ishte dëshmi përfundimtare që të paktën disa ujq të rinj nga "rezervat natyrore" radioaktive kanë zakon të shkojnë shumë larg në botën përreth.

Këta ujqër kanë gjene të dëmtuara dhe me mutacion, të cilat i përhapin në mesin e popullatës tjetër të ujqve dhe ky vështirë se mund të jetë një lajm i mirë.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat