Çfarë ndodh kur njëmbëdhjetë të huaj hyjnë në një anije që do të kalojë 101 ditë në izolim të plotë?
Në vitin 1973 një antropolog mori gjashtë burra dhe pesë gra në anije dhe i dërgoi në Oqeanin Atlantik. Ai donte të hetonte se si do të silleshin ata në kushte ekstreme, të ekspozuara ndaj rreziqeve në një zonë shumë të vogël.
Grumbullimi i të huajve që kalojnë kohën në izolim të plotë sot është një format televiziv realitet i zymtë, por në fillim të viteve shtatëdhjetë një sipërmarrje e tillë u bë si një kërkim shkencor serioz antropologjik.
Me këtë eksperiment, ekspertët donin të kuptonin nëse raca njerëzore është nga natyra e saj e dhunshme dhe agresive në situata kur nuk mund të shpëtojnë. Anëtarët e ekuipazhit në vend të grindjeve dhe konflikteve të ndërsjella ishin shumë më të prirë në afera dashurie dhe aktivitetet seksuale.
I vetmi person që donin të lëndonin ishte udhëheqësi i eksperimentit Santiago Genoves, i cili ishte me ta në bord. Antropologu Santiago tha se donte të mblidhte sa më shumë informacion sa ishte e mundur për marrëdhëniet intime të njerëzve që përbënin një grup pjesëmarrësish të përzgjedhur, sjelljen e tyre seksuale, moralin, si të përballonin vështirësitë dhe se sa të gatshëm ishin që të bashkëpunonin.
Ideja e hulumtimit erdhi pas avionit që ishte rrëmbyer në vitin 1972, ku ndodhej edhe ai.
Në një korsi prej 12 metrash dhe pak më shumë se shtatë metra e gjerë, kishte vetëm një zonë gjumi me katër metra katrorë. Santiago zgjodhi njerëz tërheqës, që ishin shpesh të martuar ose prindër, për të bërë të mundur që çështjet e dashurisë në anije të shkaktojnë tensione shtesë.
Ai donte orgji dhe luftë
Konkursi i organizatorëve u botua në gazeta në mbarë botën, dhe interesi ishte i paimagjinueshëm - qindra njerëz raportuan dhe disa prej tyre iu nënshtruan testimit psikologjik në bazë të të cilit u përzgjodhën pjesëmarrësit.
Pjesëmarrësit e ekspeditës ishin nga katër kontinente të ndryshme dhe origjina të ndryshme. Me përkatësi të ndryshme fetare, përkatësi politike dhe kombësi, Santiago donte të merrte maksimumin - ai donte orgji dhe luftë. Por diçka e papritur ndodhi - në vend që pjesëmarrësit të ndërhynin me njëri-tjetrin, grupi ngadalë u kthye kundër Santiagos. Ata e konsideronin rebelimin si një veprim të mundshëm dhe në një moment filluan të flisnin për vrasjen e Santiagos.
Një nga pjesëmarrësit, një shkrimtar nga Algjeria Rachid Lievre, tha se Santiago dëshironte që njerëzit të hynin në marrëdhënie seksuale.
“Absolutisht. Ai donte që dy burra të luftonin për një grua, gjëra të tilla”, tregon ai.
Mjekja Edna Reves nga Izraeli, pranoi se kishte pasur seks me Charles Antony, i cili ishte ndryshe një menaxher i angazhimeve në restorant nga Cambridge, por edhe me fotografin japonez Eisuke Yamaki.
Por në një kuptim praktik, çështja e dashurisë nuk ishte aspak e lehtë për t'u arritur - në kabinën për gjumë që të gjithë e ndanin, nuk kishte shtretër - ata kishin vetëm dyshekë dhe dhoma tjera të privatësisë dhe nuk kishte.
Nëna e dy fëmijëve, Edna, e cila atë kohë ishte 32-vjeç, shpjegon se seksi në atë ambient ishte mjaft i komplikuar për t'u kryer, pasi kishte njerëz të tjerë që gjithmonë mund ta shihnin.
“Ndoshta dy njerëz e mbajnë rolin së bashku dhe nëse është mjaft e shpejtë atëherë ju keni qenë në gjendje ta trajtoni atë. Por ishte sfiduese sepse duhej ta përdorni një dorë për të mbajtur timonin”, tha ajo.
Eksperimenti u shndërrua në dokumentar
Një udhëtim fantastik prej rreth tetë mijë kilometra u shndërrua në një dokumentar The Raft, të cilin ai do të shfaqë në Festivalin e Filmit në Londër muajin e ardhshëm. Pjesëmarrësit gjithashtu do të jenë të pranishëm në prezantimin e filmit, të shtatë prej tyre që ende jetojnë.
Në fund të eksperimentit, të gjithë pjesëmarrësit shkuan përmes ekzaminimeve të hollësishme psikologjike. Por përfundimet e eksperimentit të Santiago u tallën nga i gjithë komuniteti antropologjik - Santiago hodhi poshtë të gjitha protokollet shkencore sapo arrinte në kontakt me një nga pjesëmarrësit sjellja e të cilëve duhej të ishte subjekt i analizës.
“Mendoj se ai ishte pak i hutuar për atë që donte të arrinte. Kolegët e tij e kritikuan për rolin e tij të dyfishtë në studim - si një shkencëtar objektiv dhe një pjesëmarrës në eksperiment”, tha Marcus Lindeen, drejtor i filmit.
