Kompozicioni në këtë vepër përveç divergjencave komunikuese, ka edhe akordime metaforik të profesorit, të poetit dhe të aktivistit të vyeshëm të aktiviteteve kulturore - Asllam Qyqalles, i cili kur i bashkon kërkesat dhe synimet, me plotë sinqeritet dhe korrektësi shpalos kohën e cila e ka tejkaluar dhe nuk i ofron privilegje
Këto ditë doli nga shtypi dhe u promovua edhe një vepër me poezi e të vyeshmit poet, profesor nga Fushë Kosova Asllan Qyqalles. Në kumtesën kushtua këtij libri Ma.sc. Izet Shala në mes tjerash thuhet: ” Që në kontaktin e parë me poezi në veprën me titullin ,,Lora“, të autorit Asllan Qyqalla i cili provon të përmbyll meditimin për “Lorën”, brenda kopertonave të kësaj vepre e gjejmë ndjesinë e komunikimit të cilat degdisin pulset dhe vrushkujt e gjakut, sa nuk pëlcasin nga zjarri në oqeanin e ngrirë. Kjo vepër me poezi si tërësi në secilën poezi në veçanti përforcohet, komunikimin dhe adaptimi nëpër shkallët sipërore të të formësuarit, të kuptuarit, të analizuarit, të sitentizuarit e të praktikuarit në formë dhe përmbajtje me poezinë me titullin “Ngjyrat e dhembjes”.Nëpërmjet këtyre poezive poeti Qyqalla komunikon me lexuesin më secilën poezi, shtresë shoqërore, institucion profesional dhe përfundimisht kush më shumë e kush më pak gjënë në vargje, ndjesinë, komunikimin, përditshmërinë dhe përballje në mes dëshirës dhe realitetit- pa dashur që të humbë para verdiktit të ligjit të universit, vargjet komunikojnë:
Unë poeti
Serenatën e mësova në dimrin e vonë
Nuk dita të lozë në harpën e Betovenit
Në Kohë.
Ky kompozicion – tha në vazhdim të fjalës së tij Shala - përveç divergjencave komunikuese, ka akordime metaforik të profesorit, të poetit dhe aktivisti i vyeshëm të aktiviteteve kulturore Asllan Qyqalla, i cili me poezitë e tij i bashkon kërkesat dhe synimet e veta, me plotë sinqeritet dhe korrektësi shpalos kohën e cila e ka tejkaluar dhe si e tillë nuk i ofron privilegje. Këmbëngulësia që të rrugëtoj pas fatit Sermbian, autorin i librit me titullin “Lorëa” as cunamet e as uraganet, pavarësisht ndjesive, fuqive dhe fytyrave që shpërfaqin, nuk e prapësojnë në misionin e shenjt që i ka shkruar vetvetes, përball njeriut dhe universit, sepse për autorin mjalti i shërimit të jetës është ëndrra e Lorës.
Poetet, nuk i takojnë përditshmërisë së rëndomtë të frymoreve, jo për nga emetim, por shija, formësimi, ndjesia, komunikimi, misioni, përballja, përjetimet dhe kurorëzimi pa llogaritur çmimin në aktin e fundit, për të hyjnore është ëndrrën të kthej në shtratin e vet. Këtë planimetri na përforcon, poezia ,, Lora e Prishtinës” të autorit Asllan Qyqalla shprehet:
Sërish takim në Prishtinë
Hyjnesha Hanë zbret në kujtime
Me vete kishte heshtjen shenjtërore.
Asnjëherë të vetme, poetet nuk sprapsen as nuk heqin kërkesën e vet të realizimit në bashkëjetesë me fatin, sa do që koha dhe njerëzit nuk anojnë dhe s`i krijojnë favore në këtë ëndërr real të autorit, Qyqyalla. Ai kthehet në Prishtinë dhe kërkon takim me “Lorën” e Prishtinës, por Hyjnesha e poetit ishte dhe mbetet, hyjneshë, Lora, Lora e poetit ishte vetëm një, dhe ajo ishte Lora shenjtore e heshtjes. Poeti Qyqalla në librin e tij melodizon fishkëllimat e erës dhe lotët e “Lorës”, me Lorën në shi, Kjo shpalos dhimbjen, largësinë fizike të dy personazheve, përveç përafrisë së komunikimit që përzihet mes mallit dhe kohës apo Lorës dhe Lanit. Ky kumt sjell demistifikimin abstrakt të komunikimit sikur në këto vargje.
Lora brumon gjinjtë
Me mall dashurie
Lani ndjen kohën
Në detin e ngrirë të dëshirave.
Fatet shpesh dine të hakmerren në këtë botë hokatarë, por ngushëllimi nuk është ndjesia e kohës së shkuar dhe as deti i ngrirë i dëshirave, jeta ka parimet dhe filozofit, ka pentagramet, notat dhe tekstin me mesazhin që le si trashëgimi në kodin e adenës portretizo të materies së njeriut. Sinkronizimi kronikat i poetit Qyqalla vjen në afektin sentimental, që shkakton drithërim emocionale të fjalës dhe mungesës së shikimit në pasqyrë të Lorës dhe revoltohet duke përplasur parimin e mos durimit deri në ikje të pakthyeshme.
Lora dashurohet në sintagmën e fjalës,
Shikohet në pasqyrën e emocionit,
Ik në luginën e gabelëve
Fjala ngrit ndjesinë emocionale, përjetimi i poetit dhe para imagjinomi i Lorës në pasqyrën e emocionit, shkakton shkarje, mllef dhe pezëm të afektizuar të poeti, duke kërkuar ikje të njëanshme që ky nuk e pranon dhe i bindet reales por realizon me sintagmën e fjalës. Se letërsia dhe komunikimi poetikë-metaforik rivërteton besueshmërinë e autorit për dashurinë e Lorës dhe i jep jetë e shpresë, kuptim emblematik, që jeta jetësohet pavarësisht kalivareve, një dëshmi e pashlyer janë vargjet e poezisë ,, Drithërimë”
Mirëmbrëma Lan
Me del një portret në ekran
Vajzë bionde me plotë andralla
Emër i veçantë në këtë acar të ftohtë.
Ekranit të poetit nuk i mungojnë drita as kur pakësohet Drini i Bardhë e Drini i Zi,as kur shteron Vjosa e Osumi, ai dhe Lora kanë Adriatikun dhe Jonin, kanë Thëllëzën që drithërimat muzikale të acarit të ftohtë i kthejnë në koncert pranvere. Ky vargëzim po më sforcon në argumentin e pamohueshëm se , autori ka eksploruar në galeritë e pasura të eksperiencave, të ndërtimit poetik të poezisë lirike dhe elegjiake në erotikën si vlerë sublime në jetën e artistit dhe njeriut vërehen ne poezinë me titullin ,,Zjarr Qepallash”:
Ti , unë e dashuria në polenin e pluhurit
Ende ndezim zjarrin…
Zjarri padyshim se ngroh, dritëson dhe qëndron i ndezur, nëpër kohë brezash se Lora dhe Lani kanë yjet dhe hënën dashuri të përjetësive që ndriçojnë universin e jetës së tyre. Sa i pathyer është Lani dhe vargu i tij në librin “Lora”, reflekton në dashuri njerëzore të bashkë rrugëtarit të tij në natën me Hënë e yje dhe mrekullinë çudibërëse të mendimsimit elitar artistik-letrar me veprën Lora. Sa do që fjalët i ka cunam ato nuk vrasin, por e tregojnë mbi fuqinë e dashurisë në gjolin e kriptë të jetës. Ndërsa, dr. Zejnepe Alili Rexhepi thotë: ,,Ne vargjet e autorit te veprës Lora , është i ndjeshëm përjetimi, jo si ndonjë postulat biblike, por është i lirshëm qe buron nga shpirti i njeriut, qe ka nevoje me shërua dhembjen dhe plagën e saj, plagën e vet”.