Për madhështitë e rrënjës së dëlirë
me bëma të thukëta trimërie
radhitur nëpër palëzime motesh
si perla të derdhura nusërie
dëgjova që herët, si fëmijë
nga gojtarë orakuj të kohës
nga ata kandila përkushtimi
me hove të lirshme guximi.
Në rininë e agmuar mikluese
vrullet me etje të pashuara dashurie
dhe gjuhë të gufuar hirësie
për gjurmim epokash të ndritura
në vendlindjen time strall,
në Therandën e përmallimit të pashuar
në atë cep mrekullie të Arbërisë
me rrëfime të ngjeshura si dëshmi
dhe kujtime të arkivuara.
Frymëzimesh të dehura purpuri
ballëlartë e patrazuar rrija
në këndin e thelluar të odës
në kullën e gurtë të trashëgimisë
rrëzë Gardhinës stërgjyshore
të lashtësisë
me stinë bujshmërie ag e terr.
ligjërimi në të në rrjedha krenarie
për zanafillën e ndritur
se gjyshi im
sfond i patrazuar trimërie
dhe gjyshi i babait tim sublim
kalitur nga të parët e vet epikë
lozë pas loze,
në ballë të luftërave përherë kishin prirë
me valëvitje të pathyer flamuri
kur ndizej flakë edhe guri
për lirinë mall i pashuar
mbi nënqiellin mëmë të pafajësisë.
Me jeh në përmasa zgjimi
si një magji e krisur
për të edhe kishin rënë krahëhapur
shkrirë në madhështi.
Ata janë historia e kulluar
gjurmëruajtur deri në thellësi shpirti,
zgavruar e nëpërkëmbur me lëndime
nga armiq të shumtë kobzi
me xhelozi të sëmura
e grykësi të shfrenuara.
Janë amaneti koherent për zbërthim
në kohën e re në vazhdim
për bashkim folesh të përmalluara
me diell e qiell pa re
në tërë përthëkimin e trashëguar.
