“Këto vargje të poetit Ilir Hajdari i kapërcejnë kufizimet e ngushta të një letërsie me mendim provincial dhe hynë në letërsinë e mendimit filozofik, në mendimin filozofik botëror. Ky qëndrim mendor e moral i pjekur dhe aktiv e bënë këtë poezi edukatore të vërtetë morale-estetike të kombit”, ka thwnw kritiku Bajram Xh. Dukaj.
Kritikë për vargjet e poetit
Shumë nga shkrimet e Ilir Hajdarit, qofshin analiza, intervista dhe poezi, i kam lexuar me shumë vëmendje, në të cilat, ky autor, vërtetë ka një stil të vetin, krejt origjinal, stil me të cilin i shtjellon temat e përditshmërisë sonë me humor, sarkazëm, satirë dhe shpoti (jo e pazakontë për ata që i njohin mirë gjakovarët), rrethanat dhe realitetin në të cilin është kredhur kombi, anembanë. Diçka të ngjashme, për nga stilit i të shkruarit të Ilir Hajdarit, më kujtojnë shkrimet e Nonda Bulkës "Thumba pa helm", ato të Agim Ibranit në "Quo vadis djalosh" dhe "Shtatë persona ndjekin autorin", të Ramiz Kelmendit.
Këto vargje të poetit Ilir Hajdari i kapërcejnë kufizimet e ngushta të një letërsie me mendim provincial dhe hynë në letërsinë e mendimit filozofik, në mendimin filozofik botëror. Ky qëndrim mendor e moral i pjekur dhe aktiv e bënë këtë poezi edukatore të vërtetë morale-estetike të kombit.
Gjatë leximit, rrëqethemi nga ndjenja e veneracionit para sekretit të artit të madh dhe misterit të fjalës poetike, pra asaj që është e njëhertë dhe e papërseritshme. Bajram Xh. Dukaj, kritik letrar
Shënime për autorin
Ilir Hajdari u lind në fshatin Bec (Gjakovë) në vitin 1977. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në Gjakovë, ndërsa studimet për letërsi i ka nisur në Fakultetin e Filologjisë në Prishtinë, të cilat për shkak të rrethanave të luftës u detyrua t’i ndërpres, për t’i kryer pas lufte në Fakultetin e Edukimit në Gjakovë.
Qysh në rininë e hershme është marr me poezi, ku edhe është shpërblyer disa herë.
Në vitin 1997, nga ORSH (Organizata e Rinisë Shkollore) është zgjedhur kryeredaktor i revistës së rinisë “Bota jonë”, në krye të së cilës qëndroi deri në vitin 1998.
Gjatë luftës ka qëndruar në Tiranë ku ka bashkëpunuar me gazetën “Zëri i Kosovës”.
Pas luftës, në Teatrin Amator “Emin Duraku” të Gjakovës ka bërë disa regji, ndërsa në Teatrin Profesionist ka interpretuar herë pas here.
Ka bashkëpunuar me Agjencinë e Lajmeve “Kosovapress”, me të përditshmen “Epoka e re”, “Gazeta e re”, “Nacional”, “Fokusi” dhe “Infopress”. Për një kohë ishte kryeredaktor i revistës për të rinj “Ideja”.
Në Vitin 2008 Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës ia boton përmbledhjen me poezi “Elegji për lotin” nën përkujdesjen redaktoriale të Kadrush Radogoshit.
Ilir Hajdari jeton dhe vepron në Gjakovë.
DHIMBJE E DHIMBSHME
Po ikin
Në këtë ikje
Dhimbja bëhet
Më e dhimbshme
Pritjes po i vdes
Edhe shpresa e fundit
Për diçka njerëzore
Që s'u tha asnjëherë
E vërteta Po mbulohet
Me dheun e atdheut
E dhimbja po bëhet tragjedi
Kur gojën s'e hapën
Para s'e t'i mbyllnin sytë.
PO GËZOHEN VARRET
(Ali Podrimjes)
Mbi urën e Fshejt
Ka rënë terri në mes të ditës
Majën e Talianit
Po e ngushëllon qyqja
Krena ndali rrjedhën
Për t’i lënë udhë lotëve
Në gjysëm shtizë
Kanë zbritë Hëna dhe Dielli
Deri matanë Erenikut
Po dënesë elegjia
Sot vetëm varret
Po i gëzohen pikëllimit.
DHEMBJE E MIRË
Nëse ti do të largohesh
Edhe urat do të rrënohen
Themelet
Nuk do ta mbajnë pikëllimin
E guri ku e kam varrosur zemrën
Do të thyhet
