Të mbajta në ëndrra
të mbylla në imagjinatë
dhe asgjë askuj vetëm
jeta mbet vjerrë e pres
padinë prej saj që
të dal nga labirinthi
i mollës së ndaluar
pa e prek me buzë
e pa e gërvish me dhëmbë
*
Do të ngris padi ndaj kujtimit
që nuk më shqitet e djeg
më keq se prush....
...mos u habit djalë se unë kallxoj
bile ëndrrat lemi ti jetoi
Të kujtohet kur shkoja pa kënatë në krue,
kur dilja punë e papunë te gardhi
Dilja shpesh te ara që të dal para
mirëpo,kanuni ishte mbi ne
që sna la vend kund,pos
që të takoja në gjumë.
Dreqi të hëngërt krejt
çka më bëre-unë kallxoj
pa le të bëhet deti kos!
E mbi ne mos rafshin mërzi tjera
se edhe kështu na u ka ndalue vera
e kur shihemi breg më breg, sa mëkat!
pranvera është djeg në zemrat tona
të mbyllura nën dryrin e kanunit.
Faj smë ke as faj të kam, po
sna u dha rasti të bëjmë bajram
unë kallxoj se po më vret heshtja
më vdekshëm se shigjeta...
...unë kallxoj!