Të nëpërkëmbur ishin deri në poshtërim
Ishin të pambrojtur, ishin në rrezikimin.
Para 140 vitesh të ndjekur e të përbuzur
Sa e sa vite pritën për të qenë të lumtur.
Shumë vite jeni endur mes lumi e mali
Për hallin e juaj s’patët kujt t’i qaheni.
Kërkuat që e keqja sa më shpejt të shporret
Për t’u kthyer në trevat e juaja ku i kishit varret.
140 vjet më parë drama ishte bërë edhe pjesë e jona
Përherë në luftë ishin pëllumbat e bardhë me korba.
Shumë vite u mbajtën mbërthyer, o shqiptarë
Ngrituni se koha po thërret për trojet e juaja që kanë mall !
140 vjet që prisni mëngjese, ato që i kishit atëherë
Sa e sa dimra kaluan, s’ju erdhi ajo pranverë.
Të sotmen vendosmërisht e kemi shpaluar
Më s’do të mbetemi peng, trevat tona për t’i kërkuar.
Me lirinë e Kosovës, ju me lehtë frymoni
Për trevat tona (të juaja) përherë mendoni !
Kosova jonë e dashur e fitoi këtë liri
Ëndërra shekullore do t’ju realizohet me shpejtësi.
Peng s’duhet të mbeteni as për një fjalë
Se ditë e jona me shpejtësi ka ardhë.
Në lirinë e kësaj toke thua se zgjatet jeta
Edhe mëngjesit tonë për kthim i themi eja, eja !
Do t’na mbajë shpresa e do të punojmë
Që sa më parë në trevat tona të shkojmë
Se ëndërra për t’u kthyer na jep fuqi
E shpresa për ta popullzuar atë vend na mban përsëri.
