Atë ditë në Lezhë
Sytë e mi puthen kalanë
Drini gurgullonte këndshëm
Në heshtje ecte
Recitonte poezitë e kohëve të ikura.
Fletët e një shelgu dridheshin
Si valltaret e Tropojës, hareshëm
Puhia i miklonte fytyrat tona
Poetë të tubuar nga gjithë vendi
Buzëqeshnin përqafimeve të gjata
At Gjergj Fishta në bronz
Përkushtim i krenarisë së takimit
Aty afër,gjithmonë kokën lart
Një shatërvan derdhte ujin nga gurrat
Flladiste zemrën time gëzueshëm
Para se t’i dilte flaka...
Si hije pranë vërej një siluetë
Më shitoi bukuri e saj
I ngrirë mbeta para atij afshi
Tym më dilte para syve
Përqafoj shatërvanin statujë
E shtërngoja si i gurëzuar dyshimeve
Do të doja ta puthja,kisha frikë nga zjarri
T’ia puth sytë që shpojnë thellësive
Ato buzë shije mjalti
Në kullë dëshirash u ngujova
Kujtim i gjatë mbetët kallja
Gërvishtjet e shpirtit shprushin dhimbjeve
Shikimet më vijnë pas
Përcjellin psherëtimat e enjtura
Më shoqëron përmallshëm bukuria
Lezhë moj
Muza ime....