Shajnia

Kultura

Shajnia

Më: 3 maj 2016 Në ora: 10:49

Jo, Çelësin mos ia jepni,
Mund të mos kthehet,
Dhe mbeten mbyllur,
Portat e kështjellës së heshtjes
Pa rrapëllimën e prangave të tij
Por do të vijë një ditë
Të këputë edhe një herë
Lulen kaherë të këputur

Lërjani hapur
Dritaren e madhe të fjalës
Ai nuk ecte sipas yjve as erës
Vërtitej pas gurit të vet të shpuar
Që e mbante pezull

Midis vetëtimash
Sall dhembjen e kishte me rrënjë
Dhe qeshjen tepër fëmijërore
Një çast u harrua ndanë lumit
Me një lulëkuqe të egër
Ndërmjet nofullave të gurta
Një pëlhurë trishtimi i ra në sy
Prandaj macja që i preu udhën
Mund të mos ketë qenë e zezë
Nëpër perde tymi pa fundin e udhës

Në dorë i mbeti guaska
Që ia kishte vjedhur perlat
Duke futur bubullimat e veta
Padashur kyçi arkën
Dhe drojën në fund të saj
Për ftonjtë erëmirë të fjalës

Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat