“Jemi në situatë lufte”, u ka thënë ushtarakëve më të lartë grekë, presidenti i Greqisë, Karolos Papulias, gjatë paraqitjes së udhëheqjes më të lartë ushtarake greke nga ana e ministrit të Mbrojtjes së Greqisë. Në anën tjetër, edhe Milorad Dodik, kryetari i Republika Srpskës, ka kërcënuar me luftë, e që sipas televizionit BN, këtë e ka bërë si mënyrë për të mbetur në pushtet. Për agjensinë ruse të lajmeve “Interfax” Miroslav Rudenko, bashkëkryesuesi i qeverisë së Republikës së vetëshpallur të Donjeckut, thotë se “konsideroj se Kijevi nuk dëshiron ta zgjidhë konfliktin në mënyrë paqësore.”.
Muaj më parë, drejtori i agjensisë amerikane për analiza gjeopolitike “Stratfor”, Xhorxh Fridman ka thënë se “Serbia do të përfshihet në atë konflikt (konfliktin në Ukrainë – vërejtja ime), qoftë se dikush e shtyn në të, qoftë edhe se do vetë të kyçet”. Në ndeshjen futbollistike ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë më 14 tetor, histeria kolektive e tifozëve serbë kundër shqiptarëve, ishte e ngjashme me histeri kolektive lufte.
Edhe deklaratat e zyrtarëve më të lartë shtetërorë serbë i ngjanin deklaratave në prag lufte me një shtet tjetër, në këtë rast me shtetin aktual shqiptar. Pra, gjithandej arealit sllavo-ortodoks ka erë lufte, ka klithma lufte, ka provokime për luftë. Në gjithë këtë erë lufte, nuk kuptohet qartë, Greqia me kë është në luftë, apo aludon në gjendjen e luftës me shtetin aktual shqiptar, me të cilin nuk e ka hequr gjendjen e luftës? Dhe me këtë rast, kjo erë lufte po shtrihet në një hapësirë të gjerë gjeopolitike e gjeostrategjike që përfshin hapësirën e euroazisë uralo-altaike e deri në Detin Adriatik, dhe po shpërfaqet me angazhimet e Rusisë për t’u zgjeruar në shtetet përreth, sidomos në ato që kanë qenë pjesë të ish-Bashkimit Sovjetik, e që është provuar të bëhet edhe nga serbët dhe grekët, qoftë me luftërat e viteve ’90 të shekullit të kaluar në Kroaci, Bosnjë, Kosovë, qoftë edhe me luftërat në Maqedoni dhe Kosovë Lindore të bëra nga sllavo-otodoksët në fillimshekullin XXI.
Dhe këtu duhet parë edhe shqetësimin amerikan për synimin e Putinit për zgjerim, pasi që tashmë sllavo-ortodoksët në krye me Rusinë po provojnë që nëpërmjet zgjerimit të ndryshojnë gjeopolitikën botërore në dëm të pjesës tjetër të botës. Natyrisht se Rusia dhe në përgjithësi sllavo-ortodoksët e kanë studiuar mirë gjendjen në të cilën ndodhet pjesa tjetër e botës, sidomos BE-ja dhe anëtarët e saj në NATO, e të cilën e ka përshkruar mjaft mirë Xhorxh Fridman kur ka thënë se “problemi më i madh i Evropës, përveç krizës, është fakti se ndërmjet anëtarëve ekzistojnë ndarje të mëdha dhe ato i nxisin interesa të ndryshëm gjeopolitikë, e që më së miri shihet në rastin e Ukrainës, ku edhe kryqëzohen interesa të Rusisë, Evropës dhe SHBA-ve.”.
Evropa, e cila është një shumësi shtetesh të pavarura dhe që historikisht kanë qenë pjesë të gjeopolitikave të ndryshme edhe prosllavo-ortodokse, me gjithë projektin e madh për bashkimin e tyre në një bashkësi shtetesh fillimisht nëpërmjet një organizate për tregti të lirë, e që më vonë u shndërrua në një bashkësi shtetesh të pavarura me President, Kuvend dhe Qeveri të sajën, e rrjedhimisht edhe me një politikë të jashtme të përbashkët, e që u quajt Bashkim Evropian, nuk arriti dot të ngrihet mbi interesat gjeopolitike e gjeostrategjike të hershme dhe të ketë vërtetë një politikë të jashtme unike dhe të qartë.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të merkurën në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot” në Kosovë dhe diasporë)
