Presidenti Ibrahim Rugova, në një fjalim të tij, me rastin e 1 vjetorit të sulmit terrorist mbi kullat binjake kishte rrëfyer për ndjenjat e tij pasi kishte kuptuar se çfarë kishte ndodhur. Në përvjetorin e parë të kësaj ngjarjeje, që ishte shënuar në Pallatin e Rinisë në Prishtinë, Rugova kishte thënë se - Kosova nuk harron, nuk është bukëpërmbysëse, solidarizohet dhe ndien me miqtë e saj – me mikun historik me SHBA dhe aleatët e saj europianë e të botës së qytetëruar.
Në vazhdim po japim të plotë fjalën e Presidentit Rugova
Ju falënderoj për ftesën që më keni bërë të jemi së bashku në këtë Mbrëmje përkujtimore në njëvjetorin e 11 shtatorit 2001, të përkujtojmë të keqen që u bë mbi kullat e bukura binjake të Nju Jorkut dhe mbi ndërtesën e Pentagonit, mbi njerëzit e mirë të vendit Tuaj. Kjo ishte ngjarje që tronditi gjithë botën e qytetëruar dhe qytetarët e vendit tim.
Që në fillim dëshirojmë të themi në këtë njëvjetor se 11 shtatori 2001 ishte shpërthim, sulm i të keqes dhe sot mund të themi se 11 shtatori 2002, i gjithë ky vit është fitore e të mirës mbi të keqen. SHBA dhe bota e qytetëruar kanë dalë më të forta, më të fuqishme.
Më 10 shtator nga Prishtina via Vjenë udhëtoja për një vizitë në Kanada. Gjatë gjithë udhëtimit, sidomos mbi Atlantik, më dukej se kishte më shumë turbulenca se sa herave të tjera. Posa zbritëm në Toronto, duke u përshëndetur me mikpritësit kanadezë dhe duke pritur për t’u nisur për Otava, në bisedë e sipër u thashë se udhëtuam mirë, por më dukej se sot patëm shumë turbulenca mbi Atlantik. Ishte bisedë rasti dhe nuk dëshiroja ta bëja këtë sugjestion.
Të nesërmen më 11 shtator u zgjova herët në mëngjes, ndërsa përgatitesha për ditën e punës, bashkëpunëtorët e mi hynë shpejt në dhomë e më thanë ta ndezë televizorin. E bëra këtë, më dukej se ishte CNN apo Fox Neës, dhe pashë tmerrin mbi kullat binjake. Nuk u besoja syve. Po pastaj fillova të kthjellëm se ishte bërë një terror dhe horror i madh.
Atë ditë u pajtuam me miqtë kanadezë të mos punojmë në shenjë solidarizimi. I bëra një telegram ngushëllimi Presidentit Bush. Të gjithë ishim të prekur. Të nesërmen u njoftova se i gjithë populli i Kosovës ishte prekur nga këto ngjarje tragjike dhe kishte shprehur solidaritetin dhe miqësinë me SHBA.
Pas disa ditësh qëndrimi u ktheva me avionët e parë për Evropë. Në sytë e udhëtarëve në aeroporte vërehej brengosja po edhe dëshira, aspirimi për të mirën. Posa u ktheva në Prishtinë i bëra një vizitë Zyrës – Ambasadës amerikane dhe u nënshkrova në librin e zisë.
Kështu e përjetova 11 shtatorin, këtë ditë të prekjes e të solidaritetit të njeriut me njeriun.
Pas këtyre refleksioneve, themi se 11 shtatori 2002 është fitore e SHBA dhe e aleatëve si dhe e botës së qytetëruar, botës liridashëse mbi të keqen. Është një vetëdijësim i përgjithshëm mbi pasojat e të keqes, terrorit, horrorit, të terrorizmit, si e keqe globale.
Njeriu dhe njerëzimi gjithmonë ka qenë dhe ka vepruar kundër së keqes, i vetëdijshëm se ajo mund të arrijë. Gjithmonë ka ndërtuar e aspiruar të mirën. Me filozofinë e të mirës e ka kundërshtuar filozofinë e të keqes, edhe në planin praktik e shpirtëror.
Presidenti Bush me të drejtë, me forcën e dhembjes dhe të krenarisë e të arsyes për të mirën, terrorizmin e quan të keqe të kohës tonë që duhet t’i kundërvihemi. Vërtet kjo është një e keqe e kohës sonë, si pasojë e luftës së ftohtë, kur njerëzimi po ribashkohet në idealet e të mirës, të njerëzisë, të lirisë, të vlerave të përbashkëta qytetëruese. Kjo nuk është një manikeizëm i konfrontimit të së mirës me të keqen, apo manikeizëm ideologjik, që e patëm gjatë kohë, po vision i filozofisë të së mirës që kundërshton të keqen.
Në kontekst të 11 shtatorit Kosova solidarizohet me SHBA dhe aleatët, sepse neve na e hoqën te keqen – terrorizmin aktiv të organizuar më se 10-vjeçar dhe qindravjeçar. Dhe sot, ky popull me miqtë e vet është në dritën e lirisë, të pavarësisë dhe të demokracisë, që po bëhet popull i lirë në bashkësinë e popujve të lirë. Ne e kuptojmë më së miri 11 shtatorin.
Historia përsëritet, po ne duhet të përfitojmë nga këto përsëritje, të mësojmë. Ajo shpesh i bënë korrigjimet me përsëritjet e saj, apo i kthen gjërat në burim, në Zotin, që duhet të kalojmë nëpër tragjedi të vogla e të mëdha. Për ne kosovarët kësaj radhe falë Zotit dhe miqve tanë u kthyen në burim përsëritjet e historisë, duke zhdukur të keqen. 11 shtatori na obligon se duhet të punojmë e kultivojmë shpirtin e të mirës.
I nderuari Ambasador,
Në këtë Mbrëmje të përkujtimit të 11 shtatorit, në emër të popullit të Kosovës i shprehim mirënjohje vendit të madh SHBA dhe popullit amerikan për gjithë atë që kanë bërë për Kosovën dhe popullin shqiptar.
Mirënjohje të madhe kemi për Presidentin Uilson, i cili në fillim të viteve ’20 lansoi parimin e vetëvendosjes dhe të Pavarësisë për popujt, me ç’rast këtë parim ua njohu edhe shqiptarëve.
Në kohën e Presidentit Nikson, doajeni i diplomacisë amerikane Henri Kisinxher u interesua për ne, që obligon mirënjohjen tonë.
Në kohën e Presidentit Regan, kur filluan kohërat më të vështira për Kosovën, Kongresi dhe administrata amerikane nisën të mbrojnë popullin e Kosovës. Presidenti Regan meriton mirënjohjen tonë.
Në kohën e rënies të Murit të Berlinit dhe të rënies së luftës së ftohtë Presidenti Bush – tash Bushi Plaku – gjithnjë e më shumë u kujdes për Kosovën.
Është i njohur “Kërcënimi i Krishtlindjeve” i vitit ’92 kur e vendosi vijën e kuqe mbi Kosovën, që ishte një dritë shprese për ne. Kjo meriton mirënjohje të veçantë.
Vijën e kuqe të Presidentit Bush, e mbrojti Presidenti Klinton dhe zonja Ollbrajt, Zonja e diplomacisë amerikane, që e shpien Kosovën në rrugën e lirisë, të pavarësisë e të demokracisë, çfarë meriton mirënjohjen tonë, po ashtu speciale.
Dhe vitin e kaluar, në korrik të vitit 2001, Presidenti Bush, pra Bushi i Riu, posa mori detyrën e vizitoi Kosovën dhe kampin shkëlqyes Bondstill, që e zbukuron dhe forcon Kosovën. E meriton admirimin dhe dashurinë e popullit të Kosovës dhe dëshirën që Kosova me progesin që ka bërë të njihet sa më shpejt si vend i pavarur në bashkësinë e popujve të lirë.
Në këtë mbrëmje të 11 shtatorit, mund të themi se Kosova nuk harron, nuk është bukëpërmbysëse, solidarizohet dhe ndien me miqtë e saj – me mikun historik me SHBA dhe aleatët e saj europianë e të botës së qytetëruar.
I nderuari Ambasador,
Në njëvjetorin e 11 shtatorit, kur po bisedohet se çfarë të bëhet me kullat e bukura binjake, ne mendojmë se ato duhet të ngriten edhe më të mëdha seç ishin, me një lapidar përkujtimi për viktimat. Ne kështu vepruam në Kosovë tash tri vjet pas luftës në liri, i ndërtuam shtëpitë që i kishim, i bëmë më të mëdha e më të bukura me ndihmën e miqve tanë dhe me shpirtin e fortë të popullit e të qytetarëve tanë. Ky është vetëm një sugjerim i vogël për mikun tonë të madh.
Ndoshta fola pak me sensibilitet për shumë gjëra si President i një vendi me origjinë të vjetër i Dardanisë antike e me status të ri të Pavarësisë. Ndoshta isha tepër patriotik për Kosovën dhe për Amerikën, për miqësinë tonë, por do shtuar se pak patriotizëm na bën mirë.
Në këtë Mbrëmjë përkujtimi të 11 shtatorit, do thënë se SHBA dhe bota e qytetëruar pas një viti janë më të fuqishme, me vision të qartë për fitoren mbi të keqen dhe hapjen e visionit dhe forcimit të së mirës që i duhet njerëzimit.
T’i kundërvihemi të keqes.
Të forcojmë të mirën.
Zoti i bekoftë viktimat e 11 shtatorit.
Zoti e bekoftë Amerikën.
Zoti e bekoftë Kosovën.
Zoti e bekoftë miqësinë tonë.
Nga kjo Mbrëmje përkujtimi, përshëndesim Presidentin Bush dhe popullin amerikan.
Ne lutemi për Ju.
Ne jemi pranë Jush.
