Kjo nënë, kjo grua, kjo malësore, kjo trimëreshë, këta djelmosha të pathyeshëm të gueriles shqiptare vite më radhë e mbajtën sofrën e shtruar dhe dyert e oborrit të hapura të kullës së rezistencës për komandantët dhe njerëzit e rezistencës të gueriles shqiptare nga komuna e Deçanit, Rrafshi i Dukagjinit, Kosova, Maqedonia dhe vende të tjera. Si kujdestare, pasi i vdiq bashkëshorti, nëna Ajmone në kullën e saj legjendare pjesëtarët e gueriles shqiptare gjithmonë i inkurajoi: “Dilni në protesta, organizoni aksione e forma të tjera të rezistencës kundër pushtuesit shekullor dhe në të gjitha kohë duhet të keni kujdes që në çdo kohë dhe vend të organizoheni sa më mirë para së të veprohet.”
Burgosja nga UDB-ja
Në vitin 1981, kur në Rrafshin e Dukagjinit dhe në gjithë Kosovën filluan protestat dhe format e tjera të rezistencës, shumica e nxënës të gjimnazit “Vëllezërit Frashri” – veprimtari kryesore kishte shpërndarjen e pamfleteve dhe të literaturës propagandistike rreth daljes sa më shumë në protesta në komunën e Deçanit, në Rrafshin e Dukagjinit, si dhe në gjithë Kosovën.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të enjten në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot” në Kosovë dhe diasporë)
