Një ditë shtatori unë isha në vizitë tek një shok i imi në TIÇINO të Zvicrës. Dua të cek se ishte takimi më i dashur dhe i pa harruar në jetën time, i cili më ndjek në çdo hap, është takimi me intelektualin, veprimtarin, humanistin (tani dëshmorin e Kombit ) Agim Ramadani. Citojë fjalët e Tij: Po ua jap BESËN se kend para meje nuk do e lë me dalë në luftë..., unë para e ju pas meje”. Kurrë më parë si kisha dëgjuar ato fjalë, nga askush, nga asnjë lider deri në ato momente. Ne ishim mësuar të dëgjonim fjalët: Ju shkoni në luftë, se ne jemi të nevojshëm për grumbullimin e t’hollave apo diçka tjetër. Nga diskutimi i Agim Ramadanit, mbeta i mahnitur dhe i stërkënaqur. Kështu e filloi bisedën mërgimtari Hasim Kryeziu.
Miku im qenka pak e vështirë të flasësh për veten, por për pak çaste po bëjë përpjekje që ti përgjigjem kërkesës suaj.
“O burra unë jam nisur për luftë: Kush do le të vij me mua”, kishte thënë Agim Ramadani. Nuk thuhet kot se zviceranët më së shumti në jetë e çmojnë punën, sepse me punë sistematike në vazhdimësi, ata kanë arritur, shkallën më të lartë të zhvillimit industrial, ekonomik, historik, bujqësor, kulturor, arsimor… etj. në Europë dhe botë.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të martën në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot” botimi i Diasporës – Perëndimit)
Abonohuni në gazetën “Bota sot”. Mundësitë e abonimit janë në Zvicër e Gjermani.
